6:34 PM I Am Killer | |
ჟურნალისტმა დიკტოფონი ჩართო და მაგიდაზე ფრთხილად დადო, ისე რომ მცირე გაფხაკუნების ხმაც კი არ ყოფილა. - დავიწყოთ (ჟურნალისტი) - . . . მე ხმას არ ვიღებდი, არ ვიცოდი რა მეთქვა, უბრალოდ ვიჯექი ფეხები ერთმანეთზე მქონდა მიდებული და მუხლებზე დადებულ ხელებს ვიფშვნეტდი . . . სახლში, სადაც უკვე 28 წელია ვცხოვრობ თავს ისე უცხოდ ვგრძნობდი რომ განძრევისაც კი მეშინოდა.  - ეს მოხდა 13 წლის წინ, მაშინ თქვენ მხოლოდ 15 წლის იყავით ... მხოლოდ ეს თქვა და სამარისებული სიჩუმე ჩამოვარდა . . . ჟურნალისტის სახე თვალნათლივ მიმითითებდა იმაზე რომ ახლა მე უნდა გამეგრძლებინა წინადადება მაგრამ არ ვიცოდი რა მეთვქა, დაახლოებით 2 წუთიანი სიჩუმის შემდეგ წარმოვთქვი : - დიახ, მე 15 წლის ვიყავი, პატარა, გულჩვილი და შეყვარებული . . . - გააგრძელეთ (ჟურნალისტი) ისე თავისუფლად თქვა, რომ გეგონებოდათ რომელიმე მოთხრობის შინაარს ვუყვებოდი . - მაშინ არ ვიცოდი რას ვაკეთებდი, ვერ ვხვდებოდი უბრალოდ ვაკეთებდი იმას, რასაც "ის" მეუბნებოდა. ვთქვი და მძიმე ნერწყვი გადავწყლაპე .  - ... (ჟურნალისტს ხმა არ ამოუღია ამიტომაც გავაგრძელე) თითზე ბეჭედს ვაწვალებდი და ისე ვსაუბრობდი - მე და "ის" სასტუმროს ოთახში შევედით. იქ წყვილი იყო, ვფიქრობ ახლად დაქორწინებულები, "მან" ისე იმოქმედა როგორც შევთანხმდით . . . ვთქვი და გავჩუმდი რადგან ცრემლები ლაპარაკის საშუალებას არ მაძლევდა. - " მან " დანა ამოიღო და კაცთან მივიდა, საკმაოდ კარგად იცოდა მისი საქმე და სულ რაგაც 2 წუთში მოაგვარა ყველაფერი, ქალი კი . . . ისევ გავჩერდი . . . - გააგრძელეთ ჰანნა (ჟურნალისტი) მე ვცდილობდი ღრმად ამომესუნთქა რომ ლაპარაკი შემძლებოდა - ქალი . . . ის ... ის გაუჩერებლად კიოდა ... კიოდა და არ ჩუმდებოდა "მან" მითხრა, რომ ... რომ.. მე ის უნდა . . . სკამიდან წამოვხტი ჩავიკუზე და ტირილი დავიწყე - არ შემიძლია, გთხოვთ, არა ... გთხოვთ ..... ძლივს ვამბობდი ამ ფრაზებს, რომელიც შემი პირიდან ისე გაცვეთილად ისმოდა . . . მე განადგურებული ვიყავი !  - ჰანნა, გთხოვთ გააგრძელეთ (ჟურნალისტი) თავი დაბლა ჩავხარე. ცოტა ხანში წამოვდექი და გავაგრძელე - მე ამ საქმეში "მასავით" გამოცდილი არ ვყოფილვარ, "მან" უბრალოდ მითხრა, რომ ქალი უნდა გამეჩერებინა. არ ვიცოდი რა უნდა მექნა დანა ამოვიღე , ჯერ ერთხელ დავარტყი ის არ გაჩუმებულა . . . ისევ კიოდა და შველას ითხოვდა, მთხოვდა რომ გავჩერებულიყავი, გესმით მე მთხოვდა ... მე ვისაც დანა მეჭირა და მის ცხოვრებას წერტილს ვუსმევდი, მთხოვდა რომ გავჩერებულიყავი . . .  უფრო მეტად ამივარდა ტირილი . . . და გავჩუმდი რადგან ვეღარ ვსაუბრობდი, ჟურნალისტი უბრალოდ იჯდა მისმენდა ყოველგარი რეაქციის გარეშე. - განაგრძეთ (ჟურნალისტი) - . . . მე კიდევ დავარტყი დანა, კიდევ . . კიდევ . . . და კიდევ . . . სანამ არ გაჩუმდა . უფრო მეტად დავიწყე ტირილი ... - ანუ აღიარებთ რომ მოკალით ? (თქვა ჟურნალისტმა ყოველგვარი ემოციის გარეშე ) მე დაახლოებით 10 წუთიანი დუმილის შემდეგ ვთქვი - მე არ ვიცოდი რას ვშვებოდი, მე უბრალოდ ვაკეთებდი იმას რასაც "ის" მეუბნებოდა, მე მხოლოდ 15 წლის ვიყავი პატარა, გულჩვილი და შეყვარებული . . . "მე" ის მიყვარდა ვერ ვხვდებოდი რას ვშვებოდი. მაგრამ ვაღიარებ მე ის მოვკალი ! ვაღიარებ მე ის მოვკალი ! მე ის მოვკალი ! მოვკალი ! ბოლო ხმაზე ვკიოდი ! - გმადლობთ !  ჟურნალისტი ადგა და წავიდა . მე ჩავიჩოქე და ისე გტიროდი, როგორც იმ დღსაც კი არ მიტირია . მეორე დღე : გოგონა დაახლოებით 25-28 წლის, როგორც სხეული მიუთითებს თავი მოიკლა . ამ დროს ოთახში FBI-ის თანამშრომელი შემოვიდა : - დეტექტივებო გთხოვთ გაიწიოთ ეს ჩვენი გვამია, ეს გოგონა ცნობილიმკვლელია ჰანნა მაქკეი რომლის დასაჭრადაც საკმარისი მტკიცებულებები არ გვქონდა . მიხვდით ხომ ვისი გვამიც იყო :)) სულ ეს იყო ვიცი დიდად კარგი არ არის, მაგრამ პირველია და ძალიანაც ნუ გამაკრიტიკებთ :*  გამლამაზებელი მარიამი <3 | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 7 | |
|
| |
