3:59 PM My Contest | |
ConTesT გადავწყვიტე მიმეღო მონაწილეობა კონკურში "ლიფტი" ერთ თავიან პატარა მოთხრობად კი გამოვიდა და რავიცი აბა თქვენ თვითონ შეაფასეთ )   -კაი დე ახლავე ამოვიტან-კარები მოვიხურე და ლიფტის კარებთან დავდექი,ღილაკს ხელი დავაჭირე  უცბად მეორე ბინიდან სანდრო გამოვიდა,მე როგორც კი დამინახა მომესალმა და გვერდით ამომიდგა
მალე ლიფტის კარიც გაიღო,სანდრომ პირველი მე შემატარა ხურდა ჩავაგდე და მრგვალ ღილაკს კვლავ დავაჭირე 
პირველი შემთხვევა არ იყო,როცა ლიფტში გავიჭედე,მაგრამ ისიც მარტო ვიყავი,ახლა კი სანდროსთან ერთად ეს ნამდვილი საშინელებაა,ერთი სული მქონდა როდის გავაღწევდი ამ ლიფტიდან ,ეხლა კი რა მოხდა -ოხხ-ამოვიოხრე და კარებზე ბრახუნი დავიწყე -ეგრე ვერავინ გაიგებს ტყუილად წვალობ,მობილური გააქვს თან? -კიი,მაგრამ აქ არ დაიჭერს -მათხოვე-ჯიბიდან მობილური ამოვიღე და მივაწოდე პირდაპირ დავრეკეთ სამაშველო ჯგუფთან {ლიფტიორები} ყურმილი ოპერატორმა აიღო: -გამარჯობათ,თემქის სამაშველო ჯგუფი ,გისმენთ რით შემიძლია დაგეხმაროთ? -ლიფტში გავიჭედეთ ორი ადამიანი და მალე მოვლენ,რომ გამოგვიყვანონ? -დაახლოებით 1 საათში -1 საათში? ალბათ ხუმრობთ ხომ? -სამწუხაროდ ყველა დაკავებულია და გამოძახებაზეა წასული, შევეცდები უფრო ადრე მოვიდნენ -კარგით-ყურმილი დავკიდეთ -1 საათში ? აუუ იქნებ გვეცადა ეს კარი გავაღოთ -არ იღება-მითხრა სანდრომ ცოტახანი ვიყვირეთ,ვიკივლეთ,მაგრამ ჩვენი ხმა ვერავინ გაიგო ამ ვიწრო სივრცეში 15 წუთითაც ვერ გავჩერდებოდი, სუნთქვაც შემეკრებოდა მალე ყველა იმედი გადამეწურა,აქეთ-იქით გვერდებზე მიმოვიხედე და ბოლოს ზემოთ ავიპყარი თვალები -ეს ზემოთ გასასვლელი ხომ არის,იქიდან სავინტილაციო მილში არ გადის?-ვიკითხე -უი ხოო-ზემოთ აიხედა-მიდი აგწევ და აგიყვან მერე მეც ამოვალ -რაა?!-იმხელაზე წამოვიყვირე მე თვითონაც შემეშინდა -რა რა ? მიდი მალე -სანდრომ ამწია ზედ პატარა თავსახური გავხსენი და ავედი მერე სანდროც ამოვიდა,წინ ის წავიდა უკან მე მივყვებოდი -აქაურობა ყარს ამას თუ სავინტილაციო მილი ჰქვია-ჩემთვის ჩავილაპარაკე -გაეცინა-მე ხო რას ამბობ მსიამოვნებს აქ ცოცვა -ისე საერთოდ იცი სად მივდივართ? -კი როგორ არა-რაც შეიძლება დამაჯერებლად თქვა -სერიოზულად!-უცბად გავჩერდი 
ვიარ-ვიარეთ სავინტილაციო მილები და ნელ-ნელა უკვე ვხვდებოდი,რომ ეს არც ისე იოლი იყო ბოლოს ძლივს რაღაც გასასვლელი ვიპოვეთ და ჩავედით,მაგრამ სულ სხვაგან ავღმოჩნდით სახურავზე ვიყავით,კარები დაკეტილი იყო საიდანაც კიბეების ჩასასვლელით უნდა ჩავსულიყავით -აი ახლაკიდე ჭკუაზე შევიშლები-ძაან მეშინოდა,არ ვიცი იმის,რომ კარები ჩაკეტილი იყო თუ ვერასდროს ვერ გავაღწევდით აქედან სანდრო წინ გადაიხედა -იქ ფანჯრის სახურავია დიდია და ჩავსრიალდეთ,შემდეგ იმ მოაჯირზე გადავიდეთ აივნის კარი ღია არის და გადავალთ ხო კარგი აზრია?-უცბად თქვა სანდრომ -კარგი ეგეთი სისულელე მხოლოდ მულტფილმებში თუ მინახავს,აქედან 5%-ია იმისა ამ სახურავზე,რომ ჩავსრიალდეთ ვერ გადავრჩებით-დავსერიოზულდი -მაინც ვცადოთ მოდი-ხელი გამომიწოდა -აუუ არა მეშინია-უკან დავიხიე რამოდენიმე ნაბიჯით -ნუ გეშინია,მე ხელს არ გაგიშვებ ერთად ჩავსრიალდეთ,აბა სხვა რა მოვიფიქროთ? ორივე კიბეების ჩასასვლელის კარი დაკეტილია,სახურავიდან ჩვენ ხმას ვერავინ გაიგებს,მობილურიც დაგიჯდა სხვა რა ვქნათ მითხარი? -ხო კარგი-ხელი ჩავჭიდე და უცბად გადავხტით თვალები დახუჭული მქონდა,ეს ბოლო ნაპერწკალი იყო -კაი თვალები გაახილე გადავრჩით-მითხრა სანდრომ თვალები გავახილე -ყველაფერი ახლა იწყება სახურავიდან პირდაპირ მოაჯირზე გადასვლა ვცადეთ -მიდი პირველი შენ-წინ მიმიშვა სანდრომ -რატომ მეე? -იმიტომ,რომ მე,რომ წავიდე შენ ვეღარ გაბედავ -და,რომ ვერ მივწვდე მოაჯირს? -მისწვდები!  მოაჯირს მივწვდი და გადავედი კიდეც.შემდეგ ისიც გადმოვიდა. აივნის კარებიც დაკეტილი აღმოჩნდა,გვერდით გავიხედე რაღაც ჯოხი ეგდო ავიღე და შუშა ჩავამტვრიე,ეს ჩემს ნერვებზე ძალიან მოქმედებდა აქაც გადავძვერით და ბინიდან გამოვედით ამ ბინის პატრონი იფიქრებდა გამქურდესო,მაგრამ ეს ნაკლებად მანაღვლებდა როგორც კი გამოვედი კედელს მივეყუდე და ტირილი დავიწყე მე ლიფტში მეორედ შემსვლელი აღარ ვიყავი,ძალიან იმოქმედა ამ ყველაფერმა ჩემზე -კაი ნუ ტირი,ყველაფერი კარგად დასრულდა არაფერი არ დაგგვშავებია-თავზე ხელი გადამისვა  ვსლუკუნებდი,მაინც არ ვჩერდებოდი  ეს დავწერე ფაქტიურად ჩემი სიზმარი :დ) ეს დამესიზმრა რამოდენიმე დღის წინ .. )  დიდად არარეალურია თანაც,მაგრამ რავი აბა კარგად არაფერი გადმოვეცი,მაგრამ მაინც დავდე .. ♥ | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 5 | |
|
| |
