4:49 PM Bat House [6] | |
თეიმ ცარცი ხელში აიღო, ერთ-ერთ კედელთან მივიდა და ლათინური ასოებით თავისი და ანდროს სახელები დაწერა: THEY & ANDRO  შეგრძნება - ნაცნობი. აზროვნება - შენელებული... ვინ იცის, მერამდენედ გაიღვიძეს... აქ ხომ დრო პირობითია... მაგიდაზე სიურპრიზი დახვდათ, - შემწვარი სოსისის სახით. რეაქციის გამოხატვის თავი არც ერთს ჰქონდა. მუნჯებივით მიუსხდნენ მაგიდას და მექანიკურად დაიწყეს ჭამა. თეის ლუკმა არ ჰქონდა გადაყლაპული, რომ ღეჭვა შეწყვიტა და ანდროს შეხედა... - რაღაცის თქმა გინდა ხომ, თე? - უკვე შევისწავლე შენი მიმიკები... ახლა, სავარაუდოდ, რაიმე საშინელებას იტყვი... ანდროს გაეცინა და თეის პასუხის მოლოდინში ჩანგლიანი ხელი ჰაერში გაუშეშდა.  - ნეტავ რისი ხორცია? ხომ შეიძლება, ადამიანისა იყოს? - ჩვენნაირების? იქნებ ჩვენს ხორცსაც აჭმევენ მერე ვინმეს... - როგორ გეხერხება, ადამიანს ხასიათი წაუხდინო! - მადაც... - და რომ აღმოჩნდეს, რომ ადამიანის ხორცია? - ამ სოსისს ჩვეულებრივი, სოსისისათვის დამახასიათებელი გემო აქვს!.. ადამიანს კი ტკბილი ხორცი ჰქონია!.. - რა იცი?.. - გასინჯულიც ხომ არ გაქვს?.. - არა, მსმენია! - ეგ კი არა და... ამ ყოფას ხომ არ შევეგუეთ?.. - შევეგუეთ? - თითქოს აღარ ვიბრძვით... - შეიძლება ასეცაა... ალბათ, რაღაცას ველოდებით! - მერე, სწორია ეს? მგონი, მთავარი ისაა, რომ ბრძოლა არ შეწყვიტო! - არასოდეს! - ჩვენ ისიც კი არ ვიცით, ვის ვებრძვით, თე... - ან რას... - ცოტა გამოვცოცხლდი... აშკარად რაღაცას უშვებენ ჰაერში... - ან საჭმელში! თეიმ სოსისიანი თეფში გვერდზე გაწია. - შიმშილობას აცხადებ? - დასუსტდები უფრო... ისედაც ფერმკრთალი ხარ! - თუ საჭმელში ურევენ რაღაცას, მივხვდები! მცირე პაუზის შემდეგ თეიმ თავი დაბლა დახარა და ხმადაბლა დაილაპარაკა: - ანდრო... - გისმენ! - შენ გინდა დაბრუნება? - მიუხედავად იმისა, რომ შენთან ყოფნა ძალიან მომწონს, მინდა, ჩემს წარსულ ცხოვრებას დავუბრუნდე! ოღონდ მინდა, რომ იქ შენც იყო! - არჩევანი რომ გქონდეს, მარტო დაბრუნდებოდი სახლში თუ ჩემთან ერთად დარჩებოდი აქ? - შენთან ერთად დავბრუნდებოდი! - არა, მარტო ის ორი ვარიანტი რომ იყოს... ან ჩემთან ერთად - აქ! ან უჩემოდ - იქ... - რომელს აირჩევდი? ანდრო დაფიქრდა. - ძალიან საშინელი კითხვა დამისვი, თეე... - კარგი, დაივიწყე! ისედაც ვიცი, რომ დაბრუნდებოდი... შენ ძალიან გინდა დაბრუნება! - შენ არა? - მეც მინდა... თუმცა არის მომენტები, როდესაც ვფიქრობ, რომ აქ მირჩევნია... უბრალოდ, შენთან ერთად თავს ძალიან კომფორტულად ვგრძნობ... რომ დავბრუნდები, არ ვიცი, რა დამხვდება და მეშინია... ვიცი, სულელურად ჟღერს და მეტყვი, - აქაურობაზე საშიში სხვა რა უნდა იყოსო, მაგრამ... ალბათ, ყველაზე მეტად შენი დაკარგვის მეშინია! ანდრო გაჩუმდა. - ძალიან პირდაპირი ვარ! - მე მესმის შენი, თე... - მართლა? თეიმ თავი ასწია და ანდროს მზერა გაუსწორა. - მართლა! შენ ისეთი გოგო ხარ, რომ... როგორ გითხრა... - რომ რა? - არ ვიცი... ძალიან ინდივიდუალური ხარ! - და ჩემნაირი გოგო მარტო უნდა იყოს, ხო? - ეგ არ მიგულისხმია... - ასეა! ანდრო, - რა არის შენი ცხოვრების მიზანი? - ჩემი ცხოვრების მიზანი ბანალურად გამოიყურება, თე... მე არ მეხერხება შენსავით ლამაზად და საინტერესოდ ლაპარაკი... - მითხარი! - ხანდახან სიმართლე საკმაოდ ბანალურად ჟღერს... - ჩემი მიზანი არის თვითრეალიზაცია, სტაბილური და მუდმივი შემოსავალი, ჯანმრთელობა და ლამაზი ოჯახის შექმნა! - ჰოო... მართალი იყავი! - შენი მიზანი ბანალურია... გაეღიმა თეის და სკამის საზურგეს მოხერხებულად მიეყრდნო. - შენი მიზანი რა იყო?! მაგალითად?.. თეიმ მაგიდიდან ხელსახოცი აიღო, სამკუთხედად გაკეცა. დაბლა, ფართო ნაწილი, დანის წვერით წერტილებად დაჩხვლიტა. - ნახე, მაგალითისათვის: -აი, აქ... ძალიან ბევრი ადგილია! ხელსახოცი წერტილებით დაფარა. ბოლოს დანა სულ მაღლა, სამკუთხედის წვერთან მიიტანა და ერთი წერტილი დაამჩნია. - ხოლო აქ... მხოლოდ ერთი ადგილი! ჩემი მიზანიც ეს იყო! ეს ერთადერთი ადგილი დამეკავებინა მწვერვალზე... არ დავრჩენილიყავი დუნედ მოძრავ მასაში... ხვდები, რისი თქმაც მინდა?.. XoXo Your Chu♡Pa | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 7 | |
|
| |
