3:35 PM ბედნიერი მე :)) | |
გამარჯობათ ეს მე ვარ სოფი :)) ეს კი ჩემი დაქალი ნანაა,ალბათ იკითხვთ ეს ბავშვი რას ჯღაპნისო და მეც გიპასუხებთ უბრალოდ ვწერ იმას რაც თავს გადამხდა 2013 წლის ზაფხულში :)) -ნან კარგად:/მომენატრები 3 თვით განშორება იცი ჩემთვის საუკუნესავითაა -აუ,ჩემთვისაც,არ მინა შენსუმისოდ ზაფხულის გატარება,ვერ გავძლებ,შენ ხო მაინც იცი როგორ გამიჭირდება -როგორ არა მე თუ არა აბა ვინ იცის?ძალიან მომენატრები -აუ ნეტავ ერთად მივიოდეთ სადმე -აუუ ხ... ამ დროს დედამ დამიძახა -სოფი მალე დეე თორე დარჩი აქ მე უცბათ ნანა გადავკოცნე და მანქანაში ტყვიის სისწრაფით წამოვედი,ჩავხტი და წავედი,სადაც ეხლა მივდიოდი იქ ნამყოფი არასოდეს ვიყავი,პირველად ვრჩები იმ ადგილას და თან 1 თვით ალბათ გამიჭირდება ხალხთან შეგუება და იქ კარგი დროის გატარება.   ნახევარ საათში ვაგზალზე დამსვეს,დედიკო და მამიკო გადავკოცნე და წავედი 7საათი გზაში და დედაჩმის უამრავი ზარი,ტელეფოინი დამიჯდა,სახლს ძლივს მივაგენი,როგორც იქნა მივედი,ოჯახის წევრები გადავკოცნე,ჩემს ოთახში შევედი,ტანსაცმელი გამოვიცვალე და გავედი იქვე,ეზოში.ჩვენს ოჯახში ერთი 19 წლის გოგო თათია და მეორე 24 წლის ბიჭი ოთო იყვნენ,ოთოს მოპედი ჰყავდა და იმით ვსეირნობდით ხოლმე(:  ერთხელ ტათოსთან ერთი გოგო გადმოვიდა მას მაიკო ერქვა,ძალიან საყვარელი გოგო იყო პირველად ეგ გავიცანი შემდეგ კი ძალიან ბევრი ბავშვები,მათ შორის ერთ-ერთი იყო ლიკა:)) ლიკა ძალიან კარგი გოგო იყო,მას ყველაზე კარგად შევეწყვე,საღამოობით ლიკას ჭიშკართან ვაბირჟავებდით,ერთ საღამოს კი გამოჩნდა ბიჭი სახელად :ლუკა,ეს მაიკოს ძმა იყო,რომელსაც უტორმუზო ველოსიპედი ჰყავდა  რამდენი ხანია ველოსიპედზე არ ვმჯდარვარ,ძალიან მომენატრა და ამიტომ ვთხოვე,რომ ცოტა ხნით დავესვი და მანაც უარი არ მითხრა,თავიდან არაფერი მიგვრძნია,არც კი მომწონებიაჩემთვის უბრალოდ სოფლელი ბიჭი იყო,შმდეგ აღმოჩნდა,რომ ის თბილისელი ყოფილა,სანამ ველოსიპეტზე დავჯდებოდი ლუკამ მითხრა: -ჰეი შენ ლამაზო არ მომცემ შენს ნომერს? -არა:)) -იცოდე ამ სოფელში 9 ძმაკაცი მყავს და შენი ნომერი რამდენ ციფრიანია? -ცხრიანი -ხოდა ცხრავეს გავიგებ,მოდი დავიწყოთ იქიდან,რომ პირველი ჩემი ძმაკაცი თავად მე ვარ და პირველი ციფრი არის5 -ოხ რას ლაპარაკობ? გავიცინე და წავედი,ნახევარი მეტრიც არ გამივლია და უკან,რომ მოვბრუნდი დამავიწყდა ტორმუზი,რომ არ ჰქონდა,ვერ ვაჩერებდი და ბოლოს ლუკამ გამაჩერა -ჰმ,მადლობა ნაზი ხმით ვუთხარი მე -და გახსოვს მე რა გითხარი?რამდენი ძმაკაცი მყავსთქო? -ცხრა,მერე? -ხოდა აი შენი,ნომერიც გაოგნებული შევხედე,როდესაც ჩემი ნომერი ამოაგდო,იქვე ახლოს მომღიმარი ლიკა იჯდა,უცბათ მივხვდი,რომ მან მისცა ჩემი ნომერი და მისკენ წავიწიე თუმცა ლუკამ შემაჩერა -აი ნახე ვშლი მითხრა და წაშალა -იცი,რატომ წავშალე?იმიტომ,რომ მერე ლიკას დააბრალებდი რაღაცეებს სჯობს შენი პირით მითხრა ეს თქვა და ველოსიპეტიდანბ ჩამოვედი -ვერ ეღირსები ვუთხარი და ლიკას მივუჯექი გვერდით  ერთხანს გაჩუმებულები ვიჯექით,შემდეგ კი დუმილი ლუკამ დაარღვია -ისადა,შენ სად ცხოვრობ ტოო? -მე გლდანში:)) -ვაა ყოველდღე მანდ ვარ დეკედეს ხიდზე -მაგ გზას ყოველდღიურად გავდივარ ამასობაში სახლში მიხმეს -ნახვამდის მე სახლში მივდივარ -ცოტახანი დარჩი ტოო -უი,შენი ტელეფონი მათხოვე ერთ წუთს ტელეფონი მომცა,ნომერი ჩავუწერე და წავედი,საღამოს ვფიქრობდი რა ქნა მან?როგორ შემაბა?როგორ უცბათ?მე ესე ადვილად არავისთან ვკონტაქტობ,მასთან რა მოხდა?ამ ფიქრებში გართული მესიჯი მომივიდა -უკვე დაგაძინეს? სამესიჯო არ მედო და აღარაფერი მიმიწერია.  დილას გავღვიძე უცბათ ლიკასთან გავიქეცი და გზად მომესმა საუბარი -ის გოგო 12 საათზე დააძინეს აჰაჰ დაჩმორებულია გაოგნებული გავხედე და გავიქეცი,ალბათ მიხვდა,რომ ყველაფერი გავიგე,ლიკასთან არც მივსულვარ,არც არავინ გამიფრთხილებია ისე წავედი მდინარეზე(მე ისე რთული გასაშვები ვარ :დდდ) არავინ იყო,რადგან წვიმდა და წყალი გადმოსული იიყო,მხოლოდ მე ვიყავი ჩემს ფიქრებში გართული,ტელეფონში სიმღერა და გეძნობა,რომ მე მართლა გადავცურავ ზღვას სადღაც ნახევარი საათი ისე ვიჯექი,შემდეგ კი გავიგონე ხმა -იცი რამდენი გეძებე ტოო? გავიხედე უხეშად და მივაყვირე -არ მაინტერესებს,გაეთრიე,მყუდროებას მინგრევ -მომისმინე ტოო,რამ გაგაბრაზა რა,ისეთი არაფერი მითქვამს ხმას აე ვცემდი მკვდარივით ვიჯექი,არაფერს ვამბობდი ბოლოს მომიახლოვდა და მითხრა -ხმას ამოიღე რაა მე კი ისევ ისე ვიჯექი -მე აქედან არ წავალ მანამ სანამ ხმას არ ამოიღებ და ვიჯდეთ აქ საღამომდე -რა გინდა?ვიყავი ჩემთვის:)შენ დგახარ ბიჭებთან და ბლატაობ?ვითომ ჩემი ნომერი,რომ იცი?სჯობს აღარ ვიყოთ მეგობრები და ჰაერივით გამატარო,აი ეგ სჯობს ყველას უხეშად ვუთხარი და ხმის ამოუღებლად გაბრუნდა უკან და მომაძახა -''მე გადმოვცურავ ზღვას''  მთელი დღ ხმას არ ვცემდი,მასზე გაბრაზებული ჯავს სხვაზე ვიყრიდი,შემდეგ კი რაღაცნაირად ისევ შევედეით ერთმანეთთან კონტაქტში,მე ისევ მის ველოსიპედზე ვიჯექი და ყოველდღიურად ასე გრძლდებოდა,ერთხელ უნდა გამეჩერებინა და ლუკასკენ წავიწია გავიფიქრე შევაშინებთქო და ვერა ვერ გავაჩერე და დავეჯახე კინაღამ წაიქცა,მე კი ვიცინოდი მაგრამ ის,საწყალი :დდ,რომ გამომხედა ისეთი სიფათი მივიღე მე თვითონ თავი იდოტი მეგონა -როცა არ იცი არ უნდა დაჯდე -ოკ ეს ვთქვი და გზა გავაგრძელე,ლიკას ლუკას დეიდაშვილი უყვარდა :დდერთმანეთზე ხშირად ვღადაობდით :დ და ბოლოს ლუკა წავიდა თბილისში მისი და დარჩა და ერთმანეთთან საერთო ენა გამოვნახეთ,შემდეგ შევთანხმდით,რომ ერთმანეთს თბილისშიც ვნახავდით.მოკლედ მე დავიჯერე ერთი ნახვით სიყვარულის და იმედია ამას ჩემი შეყვარებული არ წაიკითხავს :დდ მინდა ვთქვა ერთი რამ :დდ მე მყავს შეყვარებული თუმცა სხვა მიყვარს სხვა მომწონს და სხვაზე ვფიქრობ ამ დროს ჩემი დაქალი იკითხავდა სოფო Have You Inside? და მე ვუპასუხებდი -Yes!i Have and i Found Outside | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 7 | |
|
| |
