უკვე სახლში უნდა წავსულიყავით მე და ენდრიუ მარა მთხოვა რომ ხუთი წუთი დამელოდეო და მეც ვერ ვითხარი უარი. უკვე ხუთი კი არა ათი წუთი რო გავიდა მოთმინების ფიალა ამევსო და წავედი სკოლაში რო მომეძებნა ენდრიუ (რა მინდოდა დავლოდებოდი). სკოლაში შევედი და ყველა კლასს ჩამოვუარე ებბა და მაგის დაქალიც დავინახე მარაა თავი ავარიდე ისევ რამე მწარეს იტყოდნენ და არ მინდოდა რო მეგონებინა (მაგას იშვიათ შემთხვევაში ვაკეთებ). ერთი ოთახის კარები ცოტა ღია იყო და ჩუმად შევხედე ენდრიუს ხმა იყო, ძაან მკაცრი ტონით ლაპარაკობდა და არ შევედი დავიწყე მოსმენა რას ლაპარაკობდა. აშკარად შეყვარებულს ელაპარაკებოდა, უფრო სწორედ ღრიალებდა და ნელ-ნელაა ისეთ ყვირილში გადავიდა რომ მთელ სკოლაში ისმოდა მაგის ხმა, შეყვარებულს შორდებოდა მარა რატო ვერ გავიგე(მაგას მერეც ვკითხავდი). ფეხის ხმა გავიგე და მივხვდი რო ენდრიუ მოდიოდა მეც უცებ გავეცალე იქაურობას.
მანქანასთან რო მივედი ორ წუთში ისიც გამოვიდა და მოვიდა, განადგურებული სახე ქონდა და არაფერი არ მიკითხია უბრალოდ სახლში წავედით. რომ მივედით უხმოდ გადმოვიდა მანქანიდან შევიდა სახლში, თავისი ოთხიდან იმის მერე აღარც გამოსულა.
მეორე დღეს დილას გავაღვიძე, იმდენი მაგინა ერთი ფანჯრიდან არ გადამაგდო. ისევ ისე დებილური დღე იყო. მანქანაში რო ჩავჯექით ვეღარ მოვითმინე და დავიწყე:
-რა გჭირს?
-არაფერი 
-ბიჭო შენ შიგ ხო არ გაქ?
-არა
-კაი ხო მართლა მაინტერესებს რა გუშინ გავიგე როგორ უღრიალე შენ შეყვარებულს.
-შენ მართლა შიგ ხო არ გაქ შეჩემა, რა პონტში მისმენდი მაგ უტვინო ყურებით და თავით?
-მაგ კითხვაზე პასუხს არ გაგცემ და შენ მითხარი რა გჭირს
-რა მჭირს და შეყვარებულს დავადე, დაკმაყოფილდი?
-და რატო?
-იმიტო რო მაგარი ბოზი და გათახსირებულია :@
-ეგ ხო ისედაც ვიცოდი და შენ არ გჯეროდა, კაი გეყო რა მაგ ბოზის გულისთვის ხო არ გაიფუჭებ ხასიათს?
-მართალი ხარ ისეე წავიდეთ სკოლაში დროზე დაგვაგვიანდება.
-ხო კაიკაიი
როგორც იქნა ენდრიუ ისევ ისეთ გახდა როგორიც ადრე იყო, მარა ერთი პრობლემა შეყვარებული უკვე 2 თვეა არ მყოლია და უეჭველი ვინმე უნდა დავითრიო.
ზარი დაირეკა, ინგლისური მქონდა, ახალგაზრდა გოგო მასწავლის ძაან საყვარელია, გაკვეთილზე რაღაცეებზე ვლაპარაკობთ ხოლმე (არა კარგად გვსწავლის), მკაცრი არ არი და ეგ მახარებს.
-hello guys
-hello teacher Tamuna...
- how are you? what we have for today?
-აუ მას გერმანულის ილაპარაკეთ რა არ მევასება ინგლისურად რო ლაპარაკობთ ხოლმე (მე)
-ეჰჰ რა გეშველება ტანერ, ინგლისურის გაკვეტილზე ხარ თუ გერმანულის?
-ამას არაფერი არ ეშველება მას და ტყუილად რას ეკითხებით? (ებბა)
-აუ ამან იმენა თქვა იდიოტობაა... (მე)
-შენ ისევ ცოცხალი ხარრ? (ებბა)
-დამინახე რო მოვკვდი? (მე)
-აუ დავაი რააა (ებბა)
-მაგის მეტი ვერაფერი ვერ მოიფიქრე შე საწყალო? (მე)
ებბა მგონი აღარაფრის თქმას არ აპირებდა და თან მასწი ჩაერთო საუბარში.
-კარგით გეყოთ თქვენ სულ როგორ უნდა ჭამდეთ ერთმანეთს? (მასწი)
-ეგეც ნიჭია მას (ებბა)
-სხვა ნიჭი არ გაქ შენ და ეს მაინც გამოიყენე (მე)
ებბამ სასტიკი თვალებით გამომხედა და მეც გავჩერდი და აღარაფერი აღარ ვთქვი.
-ბავშვებო რაღაც უნდა გითხრათ (მასწი)
-რა ხდება ხო არ ვკდებით? (ერთხმად ბავშვებმა)
-არა არაა რა კვდებით (სიცილი დაიწყო მასწმა)
-აბა რა ხდება? (მე)
-რადა ხო იცი გვერძე კლასში მე რო ვარ, მეცხრე კლასელები, იქ გოგოებმა მითხრეს მოგვწონს იქაური ბიჭებიო, ხო და კინაღამ გადავბრუნდი იმდენი ვიცინე... :დ 
-აუ მას შეიძლება გავიდე საპირფარეშოში (მე)
-მე ვიცი რისთვისაც უნდა გახვიდე მარა გადი (მასწი) :დ 
გავედი და შევედი იმათ კლასში, გოგოებმა ალაგ-ალაგ სიცილი დაიწყეს და მივხვდი რო ყველას მოვწონვარ :დ ცარცი ვითხოვე და მერე გამოვედი... კლასში შევედი და იმდენი ვიცინეე კინაღამ ტირილი დავიწყე.
ბავშვებო მიყურებდნენ და რო ვუთხარიი რაც მოხდა ისინიც რიგ-რიგობით გადიოდნენ ოღონდ სხვადასხვა გაკვეტილებზე :დ ჩემს მერე ენდრიუ გავიდა და ისეთი გამოვიდა რომ მძლის მოვასულიერეთ იმდენს იცინოდა :დ 
ამ დღემ კარგად ჩაიარა და სკოლიდან სახლში რო მოვდიოდით პიცერიაში შესვლა გადავწყვიტეტ რო მივედით თქვენ ვერ წარმოიდგენთ მარაა....
_____________________________________________________________________
ბავშვებო დიდი ბოდიშით ვიცი უნამუსო ვარ და სიმდისი არ გამაჩნიაა :დ მარა აქ არ შემოვდიოდი და ვერც ვდებდიი თან ეს სკოლა ჩამეჩხირა და სულ პრეზენტაციები და ათასი უბედურება იყოოო, მაპატიეთ რააა :(( კიდეეე ვეღარ ვასწრებ და სურათებით თუ გამიფორმებთ დიდ მადლობას გეთყვით ეს თავიც პატარა იყო და დიდი ბოდიში არ მცალია და გავრბივარრ ეხლაცც სხვაგანნ :((