9:52 PM Candy Man10 | |
დილის ექვსის ნახევარზე გამეღვიძა და გახარებული ჩავეხეთქე დაბლა, ყველას ეძინა მარა მამაჩემი არ იყო სახლში, ალბათ აეროპორტში წავიდა. უკვე შვიდი გახდა და ამ დროს სახლის კარები გაიღო და ნიკი შემოვიდა დამწუხრებული სახით, მეც მაშნვე მივვარდი და ისე ვუჯიკე კინაღამ წავაქციე. -რა ხდებაა ოეე? ხმა ამოიღე შეჩემა, დედას რამე მოუვიდა? რატო არ ამბობ რამესს? მაინც და მაინც ტვინში სისხლი უნდა ჩამექცეს? (მე) ნიკს არც ერთი ჩემი კითხვისთვის არ უპასუხია, უბრალოდ იდგა და არც კი ინძრეოდა მარა მერე პასტაზე და ფურცელზე მიმითითა მაგიდაზე რო იდო, ეხლა იმაზე გავჭედე ვაითუ ენა ჩაუვარდა და დამუნჯდა-თქო :დ მივაწოდე პასტა და ფურცელი, ის მივიდა მაგიდასთან ჩამოჯდა და რაღაცის წერა დაიწყო, იმდენ ხანს წერდა რო უკვე ნერვებზე მოქმედებდა, თან არ მაკითხებდა :დ ბოლოს როგორც იქნა იკადრა და მომცა. ფურცელზე ესეთი რაღაც ეწერა -დედაშენის რეისი რომლითაც უნდა წამოსულიყო გაუქმდა და ხვალ საღამოს ჩამოვა არ ინერვიულო, შენი საყვარელი მამიკო.-და ბოლოს ყვავილები და რაღაცეები იყო მიხატული :დ ცოტა არ იყოს და დავმშვიდდი, ცოტა კი არაა საერთოდ დავმშვიდდი :დ -და შენ რაღა გჭირს? შემთხვევით ხო არ დამუნჯდი? (მე) ისევ დაიწყო რაღაცეების წერა ბოლოს როგორც იქნა მომცა ეს დასაწვავი ფურცელი, კითხვა დავიწყე: "კი არ დავმუნჯდი შეჩემა, მე და ნეითი შევთანხმდით რო ვინც პირველი ამოირებს ხმას ის 1000 დოლარს აჩუქებს წაგებულს, 1000 დოლარისთვის ვიბრძვი". -აუუ კაი ტოო პატარა ბავშვები ხართ? იცი რამდენიწლის ხარ? 1000 დოლარს ერთ საატში შოულობ. მაგრად მათხრი ნერვებს რაა, უკვე 43 წლის ხარ თუ რამდენის აღარ მახსოვს...- ნიკმა ფურცელზე რაღაც მიაწერა და გამომიწოდა, ზედ მარტო 46 ეწერა :დ ამაზე უპრო გავმწარდი და ღრიალი დავიწყე, ის კიდე იცინოდა საფრთხობელასავით :დ ჩემ ყვირილზე გოგოები და ენდრიუც კი დაბლა ჩამოვიდნენ. ისეთი სახეები ქონდათ გეგონება მესამე მსოფლიო ომი იწყებაო, ამაზე კიდე სიცილი დავიწყე. -რა ხდება? ან გუშინ რა ხდებოდა? ან საერთოდ აქ გვინდა? (ებბა) -ეგ გრძელი ისტორიაა, რო გამოთვერით და გაილეშეთ ბარში ჩვენი სათრევები გახდით. აბა კარგად გაიხსენე... (ენდრიუ) -აიიი ხოო რაღაც გამახსენდა ხო იცი შენ, მეც არ გამიკვირდა თავი რტო მკტკივა.. (ებბა) ისა და ბავშვებო დღეს ვერ ჩამოვა მირანდა , ამიტომ მოგვიწევს ხვალამდე ლოდინი და თქვენც ხვალ მოდით და ნახეთ (მე) -უიი არა და როგორ მაინტერესებდა ვინ იყო დედაშენი, როგორც ენდრიუ მიყვებოდა გუშ..-ბარბარამ ენაზე იკბინა და გაჩერდა, მე ენდრიუს თვალები დავუჭყიტე, ებბამ ბარბარას. -მაიცა ერთი წუთი როდის რას გიყვებოდა და ჩვენ სად ვიყავით ამ დროს? (ებბა) -აი გუშინ რაა ღამის ხუთ საათზე წყლის დასალევად ჩამოვედი სამზარეულოში, ხო იცით ნაბახუსევზე როგორ იცის ხოლმე და ისიც აქ იყო და მოკლედ ამ დროს მომიყვა რაა-ეს თქვა ბარბარამ და ღრმად ამოისუნთქა. -და სარწმუნებული ხარ რომ მარტო ეგ იყო და მეტი არაფერი? (მე) -აუ შენ შიგ ხო არ გაქ ბიჭო? (ენდრიუ) -რავიცი რავიცი... (მე) -ოო.. იდი ნაა.. წავედი მე დავიძინო ერთი საათიც არ მძინებია (ენდრიუ) -ხო რა მეცც (ბარბარა) ყველა სადღაც წავიდა მე და ებბა დავრჩით. -ისა და მეც ავალ გამოვიცვლიი, შენც ხო არ წამოგიღო ზედა? ტიტველი რო დგახარ არ გაცივდეე... (ებბა) -აა დაჟე ჩემზე ზრუნვა დაიწყე?- ვკითხე მომგებიანი სახით. -არა ისე გკითხე... იდიოტი ხარ რაა!! (ებბა) -კაიი ერთი, თუ ხედავ ქვემოდან მაცვია, მარა რის გამოცვლას აპირებ ტანსაცმელი რო არ გაქ? (მე) -აუუ ხოო სულ დამავიწყდა... დავრჩი ესეე... (ებბა) -წამო დედაჩემისას მოგცემ რამეს, მგონი კარგად გექნება ^^ (მე) -არამგონია (ებბა) -ხო გითხარი დედაჩემი დიზაინერია თქო, თან ყოფილი მოდელი (მე) -ააა..ხოო სულ დამავიწყდა, კაი იქნებ რამე ჩემი ზომა ვნახოთ (ებბა) მირანდას ოთახში ავედით, მოკლედ ებბამ დედაჩემის ტანსაცმელები რო დაინახა თვალები ზედ დარჩა :დ თან იძახდა რა მეგონა ესეთ მაგარ თანზე თ იდგა დედაშენიო, ამ ტანსაცმელში ვერ ჩავეტევიოო. დიდხანს პროსტა უყურებდა ტანსაცმელს, მერე უკვე მივიდა და არჩევა დაიწყო :დ ბოლოს როგორც იქნა აარჩია რაღაც და ოთახიდან გამაგდო უნდა გამოვიცვალოო, მე ქვემოთ ჩავედი სამზარეულოში, ალბათ ათ წუთში ებბაც გამოჩნდა ჰორიზონტზე.  რომ შევხედე გამეღინა დედას საყვარელი მაისური და შარვალი ეცვა. მთელი დღე დებილურად გადიოდა, ებბა და ბარბარა ალბათ პირველი იყო სახლში რო წავიდნენ. ალბათ ექვსი საათი იყო უკვე მარა ჩემმა მოწყენილობამ პიკს მიაღწია და ენდრიუს ვთხოვე სადმე გავიდეთ გავიგულაოთ-მეთქი მარა არააო და თან ვიღაცას წერდა გამწარებული, მერე ებბას დავურეკე. -გისმენთ (ებბა) -მმ.. როგორ ხარრ? (მე) -რავი კარგად შენ? (ებბა) -მეც კარგად ვარ მარა მოვიწყინე, არ გინდა სადმე გავისეირნოთ? (მე) -რავი გავისეირნოთ საქმე მაინც არ მაქ ბარბარა ყურადღებას არ მაქცევს დაა :დ (ებბა) -ეჰჰ შენ ენდრიუ არ გინახავს, იმენა როჟას ვკიდივარ და სულ ტელეფონში იყურებაა და ვიღაცას წერს (მე) -კაიკაიიი შვიდზე გამომიარე და გავიდეთ ფეხით სადმე (ებბა) -კაი შვიდზე მანდ ვარ (მე) -ხო და კიდეე ლოდინს ვერ ვიტან (ებბა) -ოჰჰ კაიკაიი, ეს გოგოები რეები ხართ (მე) ტელეფონი გავუთიშე და მომზადება დავიწყე, ორ წუთში მზად ვიყავი მარა წასვლამდე კიდე ნახევარი საათი მქონდა, დავჯექი და ტელევიზორის ყურება დავიწყე, საინტერესო არაფერი არ იყო და გამოვრთე, მოკლედ როგორღაც გადავაგორე ეს ნახევარი საათიც, ჩავჯექი მანქანაში და ებბას სახლისკენ წავედი. რომ მივედი მანქანიდან გადმოვედი და დავურეკე, ისიც მაშინვე გამოვიდა ასეთ ფორმაში  -ვავაა რა საყვარელი ხარ (მე) -კაი ნუ ამავსე სენტიმენტალიზმით გეხვეწები (ებბა) -არა მართლა ძაან ლამაზი ხარ (მე) -ჩემ შებმას ცდილობ? (ებბა) -შეიძლება-ვუთხარი და ბაბნიკურად ავათამაშე წარბები. -კაი გეყო.. საით მივდივართ უცნაურო ვარსკვლავთ ბიჭუნა? (ებბა) -რავი წამო ფეხით გავისეირნოთ და რომელიმე კაფეში შევიდეთ (მე) -კაი (ებბა) ბევრი ვიარეთ და ბოლოს ერთ კაფეში გავჩერდით, ცოტა ხანი სიჩუმე იყო მარა მერე რაღაც ჩოჩქოლი ატყდა თურმე ვიღაც სელებრითი იყო აქ და ებბას განათებული სახელი უნდა გენახათ რო დაინახა... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 12 | 1 2 » |
|
| |
