9:14 PM Candy Man 9 | |
ძალიან მიხარია რომ შემოხვედით იმედია ასფალტს არ გამატანინებთ თუ გეტყვით რომ ვიღადავე :დ აუცილებლად გაგრძელდება ეს მოთხრობა და ამაში ეჭვი არავის შეგეპაროთ <3 მიყვარხართ პუსკები, ეხლა ახალი თავი ნახეთ :დ -როგორ ხართ ბიჭებოო? (ენი) -აუუ ამ იდიოტებს იცნობთ? (ნინა) -კი ჩვენი კლასელები არიან და იდიოტები არაა რაა! (ენდრიუ) -კაი რას ეძაბებიიი დაიკიდეე რაა იდიოტები არა მარა ბოზები კი ხართ (მე) -რა თქვი? (ენი) -რას გაიგეთ... :დ -აუუ ამათ შეხე ვინ მოსულან (ებბა) -გადაშპაკლული გოგოები (ბარბარა) -აუუუ ვინაა გადაშპაკლულიიი შეე ნაგავოოო და იდიოტო. (ენი) -კაი კაი ენი დაწყნარდი და ხელი არ აწიო რაა(ებბა) -აუუ ნუ გეშინია შენსავით ველური არ ვარ რა! (ენი) -რავი ისე ველურულად გამოიყურება წეღან რო ჩამიარე კინაღამ გამოგაყოლე თვალი გიჟოოო... (ებბა) -მაგით რისი თქმა გინდა? (ნინა) -შენ საერთოდ ვის დაეკარგე? (ბარბარა) -დედაჩემს (ნინა) -იმიტომ გაცვია ჩამოგლეჯილი და ყოვლად გაუბედურებული ჯინსი? ბარემ შიშველმა იარე და გავათავოთ საქმე :დ -აუუ დავაი რა! ჩემ დაქალს ნუ ამცირებ (ენი) -სიტყვა დამცირება რას ნიშნავს იცი? (ენდრიუ) -შენგან სანსხვავებით კი რა! (ენი) -მე მეგონა სიტყვა შპაკლის მეტი არაფერი არ იცოდი... (მე) -რა შპაკლი ხუმრობას ვერ ჩავწვდი(ენიდ) -შენ გარდა ყველა ჩაწვდა მარა მოდი განგიმარტავ: შპაკლი ისაა რაც ეხლა შენ გისვია სახეზე და მთელ ტანზე მხოლოდ იმიტომ რომ სხვას ეგონოს რო გაზაგრული ხარ და რამე.. (მე) -აუ რა საყვაელი ბოზები და ყოვლად უღირსი არსებები ხართ... (ენდრიუ) -ამათ არსებებსაც ვერ უწოდებ ენდრიუ დამიჯერე, ეგეც ზედმეტია მაგათთვის (ბარბარა) -აუუ ამან თქვა... შენ საერთოდ რა გინდა? (ნინა) -რავი არაფერი შენსავით იდიოტი ქათამი არ ვარ და ჩემი აზრის დაფიქსირება შემიძლია (ბარბარა) -კაი გეყოთ ებბა და ბარბარა მოშორდით ამ რაღაცეებს და გამოდით გარეთ! (მე) -რატო მეძაბები ძამიკო? (ებბა) -ქუჩურებს ნუ აწვები მაინც არ გამოგდის... დროთა განმავლობაშ გასწავლი მაგასაც (მე) მე ენდრიუს მთხოვე რო გოგოები როგორმე გამოგვეყვანა ბარიდან და გამოვიყვანეთ კიდეც :დ -ეხლა თქვენ-თქვენ სახლებში წაგიყვანთ. არიან სახლში თქვენები (ენდრიუ) -არც ჩემთან და არც ებბასთან (ბარბარა) -აბა რა გიყოთ? (ენდრიუ) -რავი წაგიყვანთ ჩვენთან სხვა რა გზაა (მე) -არ წამოვალთ! (ებბა) -წამოხვალთ აბა რას იზამთ სახლშ თქვენი მარტო დატოვება საშიშია, რამეს მოიწევთ! (მე) -ჯერ მშია (ბარბარა) -ხო მეც მშია თან ძაან (ებბა) -ოჰჰ კაი ერთი დროზე მანქანაშ! არ მომინდომეს აქ საჭმელი და კაი ცხოვრებაა? (ენდრიუ) -დალევის თავი თუ არ გქონდათ რას ცანცარებდით? (მე) -ჩვენ დაბადებიდან ლუდით დავისკით გვზრდიან (ენდრიუ) -იმიტო ხარ ეხლა ესეთი დაკუნტული და კაი ბიჭი... (ბარბარა) -რა თქვი- სიცილით თქვა ენდრიუმ. ბარბარა მოვიდა აზრზე და თავის მართლება დაიწყო.:დ სახლში მშვიდობით მივედით თუ არ ჩავთვლით იმას რომ ებბა არ ჯდებოდა მანქანაში და ძალით რო ვტენიდი დამკაწრა და ეხლაც სისხლი მომდის :დ როგორც იქნა მივედით სახლშ და ებბა და ბარბარა დივანზე დავსვით მე და ენდრიუ გამოსაცვლელად ავედით, უცებ ქვემოდან გოგოების წივილის და კივილის ხმა შემოგვესმა. ეგრევე ჩავცვივდით დაბლა მე და ენდრიუ, ზემოდან არაფერი არ გვეცვა, იმათმა რო დაგვიანხეს ეხლა მაგაზე დაიწყეს კივილი :დ -რა ხდება რა ჭირი გეტაკათ? (ენდრიუ) არაფერს არ აცდით ადამიანს. -შეხედეე ეს თქვენ ხართ? -მკითხა ებბამ და ტელევიზორზე გაიშვირა ხელი სადაც ჩვენი ბავშვობის ვიდეო იყო ჩართული :დ -ღმერთო რა დავაშავე... (ენდრიუ) -აჰაა ეს ღამე ძაან დიდხანს გაგრძელდება ჩვენ საწყალებისთვის :დ -აუ მშიაა... (ებბა) -წადით და რამე გააკეთეთ ჩვენ ნუ გველოდებით (ენდრიუ) ებბა და ბარბარა სამზარეულოში გავიდნენ და ჩვენცც უკან გავყევით, რაღაცეები იფორთხიალეს და ჩვენც გაგვინაწილეს :დ უკვე ღამის სამ საათზე საშინელებათა კინოს ყურება აიჩემეს, მთლიანი სახლი ჩავაბნელეთ და დავიწყეთ ყურება. ასჯერ გვქონდა მე და ენდრიუს ეგ კინო მაყურები და არ გვეშინოდა მარა ებბამ და ბარბარამ შეგვიწირეს :დ ყოველ წუთს ხან ერთი წკმუტუნებდა ხან მეორე, ყველაზე საშინელი მომენტის დროც დადგა და უცებ ოთახში მამაჩემი შემოვიდა :დ გოგოებმა წივილ-კივილი დაიწყეს და ერთმანეთს ზედ ახტებოდნენ, ებბა უცებ ჩამეხუტასავით მარა მოტვინა რას აკეთებდა და უცებ გამიშვა ხელი, მამაჩემი კიდე გაკვირვებული იყურებოდა რა აკივლებთო :დ -რა ხდება კიდე გოგოები იგდეთ? (ნიკი) -კლასელები არიან და თან მთვრალები (მე) -მთვრალები რო არიან კი ვხედავ მაგას რა მიხვედრა უნდოდა მარა რა ხდება საერთოდ? სიცილით იკითხა ნიკმა, აბა გოგოების საქციელზე კიდე კარგად იყო საწყალი :დ კაროჩე ყველაფერი მოვუყევით და დავაწყნარეთ საწყალი მამაჩემი. ებბას და ბარბარას თავისი ოთახები ვაჩვენეთ და წავიდნენ დასაძინებლად. ნიკმა მე მთხოვა რო დავრჩენილიყავი მარა ენდრიუც დარჩა ბარემ მაინც ვეტყოდი და აზრი? :დ -რა ხდება ან ესე ღამე აქ რა გინდა არ მეტყვი ბოლოს და ბოლოს? (მე) -კაი ხო არ მცემო და დანარჩენს ყველაფერს ავიტან! (ნიკი) -კაი ტოო რა უნდა გცემო ხვალ წასასვლელი ვარ სკოლაში და დროზე თქვი მეც ხო მინდა ძილი (მე) -კაი გეტყვი, იმედია გაგიხარდება და ცოტათი მაინც გამოგიკეთდება ხასიათი. (ნიკი) -მიდი დროზე რააა! (მე) -დედაშენი ჩამოდის! (ნიკი) -რაა? მირამდა ჩამოდისს? (მე) -ხო არ გაგიხარდა? (ნიკი) -ვაიმეეე კიკიიი სად არიიი მალე ჩამოვააა? როგორ მომენატრააა-გახარებულმა წამოვიძახე და თან ჩემს გვერძე მჟდომ ენდრიუს გადავეხვიე ჩემზე უფრო უხაროდა იმას :დ -დღეს დილის 5 საათზე ჩამოვა და ექვსზე აქ იქნება იმედია... (ნიკი) -აუუ მეღადავები (მე) -ამ თემაზე არასოდეს არ ვღადაობ დაგავიწყდა? :დ (ნიკი -კაი წავიდეთ დავიძინოთ რა არ დაიღალეთ? (ენდრიუ) -კიკიი წამო რააა (მე) -ხვალ არ წახვიდეთ სკოლაში და თუ გინდატ ის გოგოებიც დარჩნენ, კარგები არიან ეტყობათ და ხელიდან არ გაუშვათ (ნიკი) -მწყევლიი ტოო? (ენდრიუ) -კაიკაი წავიდეთ და იმ გოგოებს ხვალ გაგაცნობთ (მე) -კაი კარგად (ნიკი) უკვე ოთახებში ავედით, მარა მგონი მარტო ვერ დავიძინე :დ ავიღე ლეპტოპი და ფეისბუქში შევედი, ებბაც იქ იყო, ოღონდ ტელეფონით იყო შემოსული. მე მაშინვე მივწერე... -რატო არ გძინავს! (მე) -არ მეძინება მარა მეც იგივე კითხვა მინდა დაგისვა (ებბა) -არც მე არ მეძინება ხვალ დედაჩემი ჩამოდის და მიხარია, თან თქვენც დარჩით და გაგაცნობთ (მე) -უიიი რა კაიაა რა ქვიაა? (ებბა) -ქვემოტ ჩამოდი და ყველაფერს მოგიყვები (მე) -ოკ (ებბა) ქვემოთ ჩავედი და ებბა დივანზე იჯდა, გვერძე მივუჯექი და ცოტა ხანი ხმა არ ამოგვიღია არც ერთს, საუბარი ისევ მე წამოვიწყე... -ხო რა მითხარი რატო არ მძინავსო? (მე) -არ მეძინება და იმიტო -მითხრა ებბამ და გამიღიმა. -რა საყვარელად იღიმიი... (მე) -კაიკაი ნუ ამავსე სენტიმენტალიზმით მოყევი რა ხდებაა.. (ებბა) -დედაჩემი ჩამოდის დილის 6-ზე აქ იქნება და მიხარია, მირანდა ქვია და დიზაინერია.. (მე) -ისა და სად იყო?(ებბა) -საფრანგეთში უკვე დიდი ხანია რაც იქ ცხოვრობს, იტოკში დედაჩემი და მაამაჩემი გაშორდნენ 10-ის რო ვიყავი რაა და ცალ-ცალკე ცხოვრობენ...(მე) -ოოო... ეგ უკვე აღარ მომეწონა, მარა არაუშავს ყველაფერს თავისი დრო აქ (ებბა) -მართალი ხარ (მე) კიდევ დიდი ხანი ვილაპარაკეთ და ბოლოს 4 საათზე დავიძინეთ. დილის ექვსის ნახევარზე გამეღვიძა და გახარებული ჩავეხეთქე დაბლა, ყველას ეძინა მარა მამაჩემი არ იყო სახლში, ალბათ აეროპორტში წავიდა... უკვე შვიდი გახდა და ამ დროს სახლის კარები გაიღო და... მოკლე და სრული აღწერები გაალამაზა ანჩომ | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 12 | 1 2 » |
|
| |
