ყველას გადაგვეწურა იმედი რო ახალი გოგონა მომიდოდა, რადგან ზარამდე უკვე ოცი წუთი იყო დარჩენილი, მაგრამ ამ დროს კარები გაიღო და ჩვენც გაფაციცებით ველოდით ახალ გოგონას უკვე წარმოვიდგინე როგორი იყო, მარა კლასში დამლაგებელი შემოვიდა : ყველამ სიცილი დაიწყო, კინაღამ სკამებიდან გადავბრუნდით. დამლაგებელმა ცოცხლი აიღო და ისეთი სახით წავიდა რო ნამდვილად დებილები ვეგონეთთ :დ

ათი წუთი გავიდა ჩვენ უკვე წიგნებს ვალაგებდით და მასწავლებლის გაუთავებენ ლანძღვას ვისმენდით, ამ დროს ისევ გაიღო კარი და ჩვენც დამლაგებლის მოლოდინში ხელში დირექტორი შეგვრჩა... 

-გამარჯობათ ბავშვებო, ალბათ ყველამ იცით რისთვისაც შემოვ...- მასწმა ლაპარაკი შეაწყვეტინა და ჩვენ ლანძღვას მოჰყვა, დირექტორმა როგორც იქნა გააჩუმა და გამაგრძო ლაპარაკი.

-ბავშვებო მინდა ახალი მოსწავლე გაგაცნოთ- და ამ დროს კლასში გოგონა შემოვიდა, რამდენიმე წამით კარგად შევხედე და მერე თვალეს არ ვუჯერებდი.

-ეეეე.... შენ ებბა არ გქვია? (მე) თუ ვინმეში მეშლები?

-არაა არ გეშლები ებბა მქვია (ებბა)-მითხრა და ძალით გამიღიმა რაც არ მომეწონა.

-იცი იმაზე ძერსკი ყოფილხარ ვიდრე მე მეგონე (მე)

-შენნაირი გოიმი ვერ ვიქნები ბოდიში(ებბა)

-ოეეე ჯერ არ გადმოსულა უკვე კლავთ ერთმანეთს- გადმოგვძახა ენდრიუ და ტან სიცილს ვერ იკავებდა. 

_მისტერ პატრიკ თუ შეიძლება შეიკავეთ უღორსი საქციელი ან გაბრძანდით კლასიდან...(დირექტორი და მასწი)

-არა რას ბრძანებთ ტვითნ დაიწყო თორე მე ხო იცით რა ჯელტმენი ვარრ ქალბატონო ლაურა (მე)

დირექტორმა ერთი შემომიღრინა და კლასიდან გავიდა. ებბა გვერძე მომისვეს...

-აუუ შენღა მაკლდი(მე)

-რო გაკლდი იმიტომ ვარ ეხა აქ (ებბა)

-აუფფ ნერვებს მიშლი შენი აზრით? (მე)

-შენ ნერვების მოშლა მაშინ ნახე ჩემი დაქალი რო გადმოვა ხვალ ან შეიძლებადღესაც (ებბა)

-ამ ყველაფერს ვერ ავიტან(მე)

-რა ლაპარაკია მანდ გაკვეტილზე ხართ თუ საქათმეში? (მასსწი)

-საქათმეში მას და ერთი ქათამი აგერ აქ მიზის გვერძე...(მე)

-მოკეტეთთთ.... (მასწი) ვისაც არ უნდა გაკვეტილი ეხლავე დატოვოს კლასი.

ბავშვებმა ერთმანეთს გადავხედეთ და ყველამ ჩანთები ავიღეთ და კარებისკენ წავედით, მასწი სულ გადაირია და ყველას მშობელი დაიბარა.

ერთი საათის შემდეგ ყველას მშობელი აქ იყო ებბასიც კი. კლასში უნდა შევსულიყავი და დედმისს ელაპარაკებოდა.

-გოგო ჯერ ერთი დღეა რაც გადმოხვედი და უკვე მიბარებენ შენ კარგად ხარ? როგორ გახვედი კლასიდან და ვიღაცეებს როგორ აყევი? სახლში კარგად დაგელაპარაკები შენ...(დედამის)

-ყველა წავიდა და თუ გგონია რო მე იქ დავრჩებოდი ძალიან ცდები ყველაფერს ნუ მასწავლი ჩემი ცხვრება მაქქ... აღარ შემიძლია შენი გაუთავებელი ჭკუის დარიგება და ისე ნუ იზამ რო ერთ დღეს სახლიდან წავიდე და ვეღარასოდეს ვეღარ მნახო. (ებბა)

-იზაბელ ნუ მემუქრები მაგას შენ არ კი არა ვერ გააკეთებ! (დედამისი) სახლში იჯდები მთელი ერთი კვირა და არანაირი კინო და ასე შემდეგ თუ გინდა ბარბარა მოვიდეს ხოლმე მარტო.

-დედა უსამართლობააა...(ებბა)

-ხოოო კიდევ ტელეფონი მომეცი ახლავეე-ებბამ უხმოდ მისცა ტელეფონი და მეც გავეცალე იქაურობას. პირველ სართულზე ჩავედი და ამ დროს ებბაც ჩამოვიდა კი არა ჩამოხტა და კარებში გავიდა. მე გავეკიდე და დავეწიე ვითომ არაფერი არ ვიცოდი :დ 

-რა ხდება ებბა? (მე)

-არაფერი- ეს მითხრა და გაიქცა.

ვიფიქრე რო გაკიდებას აზრი არ ქონდა და უკან შევბრუნდი. მამაჩემი დირექტორის ოთახიდან გამოვიდა მარა არაფერი არ უთქვამს მიჩვეულია უკვე ჩემ ასეთ საქციელს ენდრიუს მამაც გამოვიდა და ისინი ერთად წავიდნენ სახლებში ჩვენ ერთად.

როგორც კი მივედით მე კომპიუტერი ჩავრთე და თან სამზარეულოსკენ წავედი მაცივარში რაღაც ვიპოვე და ის შევჭამე.

დღემ დებილურად ჩაიარა და მალე დაღამდა ღამე ვერ დავიცინე წესიერად და ტელევიზორი ჩავრთე იქაც არაფერი არ იყო და გამოვრთე.

დამმოწმებელი მარიამი <3