11:14 PM Good Girl Loves Bad Boy | |
ვჭამეთ და მოვემზადეთ წასასვლელად. მე ესე ჩავიცვი (ამ გოგოს არ იმჩნევთ)  ნიკამ ბილეთები აიღო. ფული გადაიხადა და გადავნაწილდით კაბინებში, მე და სანდრიკა 2 კაბინის მოშორებით მარტო შევედით და ნელ-ნელა ვუყურებდით ბათუმის ხედს, საღამო იყო, და მზის ჩასვლაც ისე ლამაზი იყო. ყველაფერი ისეთი ლამაზი იყო უბრალოდ თვალი ვერ მოვწყვიტე, ნაზი ჰაერი მეხებოდა და ჟრუანტელი მივლიდა, შიშის გრძნობა მეუფლებოდა და ვერ მოვითმინე და აღმომხდა - სანდრიკ, თბილისში რომ დავბრუნდებით რა იქნება? - რაზე რა იქნება ტო? - აი სკოლა დავამთავრეთ, ვეღარ ვნახავთ ერთმანეთს ყოველდღე, უნივერსიტეტი და საერთოდ ახალი ცხოვრება იწყება, იქნებ ისე არ აეწყოს ყველაფერი როგორც ჩვენ გვინდა? და საერთოდ რა იქნება ვინ იცის? - რატო არ გინდა იცხოვრო დღევანდელი მომენტით? - ვცხოვრობ მაგრამ ახლა ამ ყველაფერს რომ ვუყურებ, ხომ ვიცი რომ ეს მოგონებები ცუდად შემომიბრუნდება მე - კარგი რა სისულელეზე ლაპარაკობ, რა უნდა იყოს მომავალში? ჩვეულებრივად გრძნობები გადაწყვეტენ ამას და არ ღირს ამაზე ნერვიულობაა ეს როცა მითხრა თითქოს გული დამწყდა რადგან მე მართლა სულელი ვიყავი რომ ვნერვიულობ და არც ვყავი დარწმუნებული გრძნობებში იმიტომ რომ თვითონ სანდრიკაც არარის დარწმუნებული, მთელი საღამო უაზროდ ვიყავი და ბოლოს როცა შანსი მომეცა და ბიჭები ერთად ტასაობდნენ ნინისთან მივედი, ყველაფერი მოვუყევი და მანაც მიპასუხა - დღეს აშკარად სენტიმენტალურ განწყობაზე ხარ, ვითომ არ იცოდე ეხლა რომ სანდრიკას ბავშვობიდან ევასები და შენზე გიჟდებოდა - ეს მის საქციელებში არ გამოიხატება და თქვენ რატომ გგონიათ ეს ასე? - ნუ იქნები უმადური რა მარიამ. დაკმაყოფილდი იმით რაც გაქვს თორემ ორი ძაღლის მადევარი ვერცერთს დაიჭერ. - მადლობა ნინი, დამეხმარე ხო ეხლა შენი აზრით? - კი მაგრამ შენ ვერ მიხვდები ალბად, გეყოფა და მორჩა.. იცხოვრე ამჟმინდელი მომენტით. არაფერი არ მითქვამს მთელი საღამო დაგრუზული ვიყავი და ამას მეთვითონაც ვერ ვხვდებოდი რატომ. ბოლოს დათომ მომწერა ' imedia isev es nomeri gaqvs, :) dzaan menatrebi shemxvdebi? ' ' rodis? ' ' exla' ' kai sad xar? ' ' eshmakis borbaltan modi ra ' ' kai ' მოკლედ წამოსვლა გადავწყვიტე და მიზეზად ის ვთქვი რომ თავი მტკიოდა და სახლში მინდოდა წასვლა, თან მარტო ყოფნა მინდოდა. - ცუდად ხოარ ხარ? ან რამე ხო არ გინდა? -მკითხა სანდრიკამ - არა გაერთეთ რა, პროსტა რაღაც ვერ ვარ. - კაი რამე თუ გინდოდეს მომწერე და დაგეხმარები, მიყვარხარ - მოვიდა და შუბლზე მაკოცა - მეც მიყვარხარ - დავემშვიდობე ყველას და წამოვედი ალბად კი არა და ვიცოდი რომ რასაც ვაკეთებდი ვინანებდი მაგრამ გონება სხვას ამბობდა გული სხვას. მალევე მივედი და დავინახე სიგარეტს როგორ ეწეოდა და ისეთი საყვარელი იყო კინაღამ მოვკვდი :დდ თან GnR-ს მაიკით. გადავკოცნე და გზას გავუყევით მაგრამ მომცინარი სახით მაინც ვუთხარი -ვა ვა guns n roses დაჟე? ;დ - ხო. არ მიცნობდი თქო რომ გეუბნები :დ - ორივეს გაგვეცინა ;) - როგორც ვხვდები იმ შენ ძმაკაცთან ხარ ხო ეხა? - ისევ მან გააგრძელა - ხო. - ვახ ჩემი - თქვა და ისევ სიგარეტს მოუკიდა - რაღაც ხშირად ეწევი ამ ბოლო დროს. - ხო რავი, არაუშავს - უშავს - შენთვის რამე მნიშვნელობა აქვს ეხლა მაგას? - მოდი ნუ მეტიპები რა, რაც გინდა ის ქენი - არ გეტიპები, შენ ტო? შენ როგორ უნდა მოგექცე ეგრე - ვავა - შემცხვასავით და არაფერი მითქვამს ;დ ბოლოს ძაან უაზრობებზე ვილაპარაკეთ. დაურეკეს და წასვლა მოუხდა თან გვიანი იყო და მეც სახლისკენ გადვუყევი გზას. გზაში რაღაცეები ვიყიდე, მაცივარში აღარაფერი აღარ იყო და როგორც კი სახლში შევედი ნინი მისაღებში იყო. - შენ ცუდად არ იყავი? - ამ, კიი მაგრამ არაფერი არ გვქონდა და ვიყიდე რაღაცეები :) - კაი. - რახდება? - არაფერი. - სანდრიკა სადარი? - ბიჭები ბარში დარჩნენ - აა, თეკლა სადღაა? - დაიძინა. ვერარი ხასიათზე რა - აამ, რა ვქნათ? - მოდი ოთახში შევიდეთ და ფილმს ვუყუროთ ;დ მუაჰაჰაჰა - წამო რამდენი ხანია ჩვენებურად არ გაგვიჯაზებია - აუ არა, მოდი არაყი ავიღოთ მუსიკა რამე და ეგარი ჩვენია აქაურობა ;დ - თეკლა? - გავაღვიძოთ :დ მოკლედ როგორც ვთქვით ჩავრთეთ მუსიკა და სრული ბაითი გაეძრო :დ ერთ ჭიქას ორი მეორეს მესამე მეოთხე და ასეე :დდ მთელი ეზო მთელი ქუჩა მთელი ახალგაზრდობა ავიკელით :დ დაუგგეგმავი წვეულება გიჟურ ბაითად იქცა ვთქვი და იქამდე დავლიეთ სანამ არ გავითიშე. მერე კი არ მახსოვს როგორ და რანაირად მაგრამ საავადმყოფოში ამოვყავი თავი :დ | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 15 | 1 2 » |
|
| |
