5:07 PM Hey Idiot ! I love you | |
*** თვალები დავხუჭე და თვალწინ წამომიდგა ყველა სცენა. მე და ჯასტინი რამდენიმე წუთის წინ,ერთად ვისხედით ზუსტად ამ საწოლზე და ის ის იყო ვაკოცებდით ერთმანეთს ... რომ ეკოცნა რა მოხდებოდა?! -კითხვა დავუსვი საკუთარ თავს. თვითონაც არ ვიცი,ასე რომ მადლობა ლოლა შენი მოულოდნელი შემოსვლისთვის. ამ ტკბილ ფიქრებში ჩამეძინა ... დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა. რა მალე მოვიდა ზაფხული. არ მჯეროდა რომ 2-3 კვირაში სკოლას ვამთავრებდი. საათს ავხედე და უკვე პირველი გამხდარიყო. კარგად მძინებია-გავიფიქრე ჩემთვის და გავიზმორე. მაგიდაზე ხელით ჩემს მობილურს ვეძებდი და როგორც იქნა ვიპოვე. როგორც ყოველთვის ჩართული იყო,არ მიყვარს მობილურის გამორთვა,რადგან მგონია რომ როდესაც გამორთულია,სწორედ მაშინ დარეკავს ვინმე . მართლაც 2 გამოტოვებული ზარი იყო ორივე ნინასგან. დღეს ხომ მასთან ერთად უნდა მემეცადინა. -დეეეე -დავუძახე დედაჩემს,რომელიც 2 წუთში ჩემს ოთახში გაჩნდა. -ოჰ,გაიღვიძე?!-მკითხა მან და გამიღიმა. -ჰო და დღეს ნინასთან მივდივარ-ვუთხარი და საწოლიდან წამოვდექი. -მალე? -კი,ახლა ჩავიცვამ,შევჭამ და წავალ. -კარგი-მითხრა მან და ოთახიდან გავიდა. მაისური ავიღე,ისე რომ მისთვის არც დამიხედავს,შორტიც ამოვიცვი და მობილური ავიღე. -ნინ,რას შვრები ? - რავიცი მთელი დილაა გირეკავ. -მეძინა -ჰოდა გამოდი დროზე,გელოდები. -კაი-ვუთხარი და გავთიშე. ქვემოთ ჩავედი,სადაც ჩემი და ტელევიზორში სპანჯბობს უყურებდა. -არ მოგბეზრდა?-ვკითხე მას და წარბები ავწიე. -ოო გადი რა-ჩაიბუზღუნა მან და მულტფილმის ყურება განაგრძო. ძალიან მშიოდა. კარადაში შევიხედე და იქ ჯერ კიდევ იყო,ჩვენი გუშინდელი გაკეთებული პიცა. გუშინდელი დღის გახსენებაზე გამეღიმა და ტუჩზე ვიკბინე. შემდეგ კი პიცა გავაცხელე და გემრიელად მივირთვი. ამასობაში დედაჩემიც მოვიდა,ხელში უამრავი პარკი ეჭირა,როგორც ჩანს სუპერმარკეტიდან მოვიდა. -დედი ჭამე უკვე? -ჰო რა იყო? -მე შენთვის წავედი და ნამცხვრები გიყიდე. -თქვა მან და ყველაფერი მაგიდაზე დაალაგა. -awww დიდი მადლობა, მაგრამ ახლა მივდივარ და მერე შევჭამ. -ვუთხარი,ლოყაზე ვაკოცე,ჩანთა ავიღე და კარისკენ გავემართე. -დამირეკე საღამოსკენ! -კარგი-მივაძახე დედაჩემს და გარეთ გავედი. გარეთ "სასეირნო" ადგილი ამინდი იყო და გადავწყვიტე ფეხით გამეარა. ყურსასმენები ჩანთაში მოვძებნე და სიმღერა ჩავრთე. ბედნიერი მივაბიჯებდი ქუჩებში და ვცდილობდი ცუდზე არაფერზე მეფიქრა. თუმცა როგორ შეიძლებოდა ცუდზე მეფიქრა,როდესაც ჩემს თავში მხოლოდ ბიბერი ტრიალებდა. ნინასთან მალე მივედი და კარზე დავაკაკუნე. -შეემოდი-დამიყვირა მან. მეც შიგნით შევედი. ნინა სავარძელზე იწვა და კოკა-კოლას სვამდა. -ოჰოო-ვუთხარი და გვერდით მივუჯექი. -რას შვრები აბა,არ უნდა ჩამეხუტო?-მკითხა მან და თბილად ჩამეხუტა. -უკვე 2 დღეა მგონი რაც არ მინახიხარ! -დაამატა მან. -აჰა,როგორ მოხდა-ჩავიცინე მე. -აუ ძალიან მეზარება მეცადინეობა-განვაგძე საუბარი. -მე შენზე მეტად,მაგრამ ახლა გამოცდები მოდის და სხვა გზა არ გვაქვს!- თქვა ნინამ,წამოდგა და მაგიდასთან დაჯდა. -მოდი გვერდით მომიჯექი,ფიზიკა გვიხმობს. მეც მის გვერდით დავჯექი და 2-3 საათი ვმეცადინეობდით. უფროსწორად,1 საათი ვმეცადინეობდით ხოლო 2 საათი ვსაუბრობდით და ვიცინოდით. შემდეგ გადავწყვიტეთ ცოტა ხანი წაგვეხემსა და თან Facebook-ზე შევსულიყავით. მეც ჩემი მობილური მოვიმარჯვე და უცბად შევედი. ახალი არაფერი ხდებოდა ამიტომ თვითერზე გადავინაცვლე,სადაც ვნახე რომ თურმე ნიკს დავეფოლოვებინე. გამეღმა და მის პროფილზე შევედი. სოციალური ქსელი ავსებული იყო თვითებით "ნიკ ლაჩოვსკი ავარიაში მოხვდა" " Pray for Nick" და ა.შ. " სულელი ფანები! რას აღარ მოიფიქრებენ" გავიფიქრე მე,ნიკი დავაფოლოვე და მობილური დავდე. ნინასგან ჩიფსი ავიღე და კოკა-კოლა დავაყოლე. -დარჩი რა ცოტა ხანი,მერე წადი უკვე მაინც ვიმეცადინეთ და ხვალ სკოლაშიც ხომ მოდიხარ? -კი,კი აუცილებლ-დაწყებული მქონდა საუბარი,როდესაც უეცრად მობილურმა დარეკა. უცნობი ნომერი იყო. -გამარჯობა-ვთქვი გაკვირვებით და თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი. ნეტა ვინ უნდა ყოფილიყო?! - ემილი შენ ხარ?-მომესმა ნაცნობი ხმა. თუ არ ვცდებოდი,კატერინა იყო! არა,არა ნამდვილად მისი ხმა იყო. -კი,მე ვარ,რა ხდება ? -ამმ არაფერი... უფროსწორად ნახევარი საათია რაც გავიგე რომ ნიკი ავარიაში მოყვა მეგობართან ერთად და ახლა მივდივარ საავადმყოფოში! დიდი ხანია რაც ნიუ-იორკში არ ვყოფილვარ და იქნებ შენც წამოხვიდე რა,თან გაუხარდება ... -თქვა მან და ტირილი აუტყდა. ძალიან ავნერვიულდი. ნუთუ მართალი იყო ეს ყველაფერი?! მე კი დებილივით ხუმრობა მეგონა! -კარგი ,ეხლავე გამოვალ,მომწერე შენ მისამართი და შეეცადე არ ინერვიულო. -აჰა-მითხრა სლუკუნით და გათიშა. გაოცებული რამდენიმე წამის განმალობაში გაშტერებული ვიყურებოდი,შემდეგ კი დაქალმა გამომაფხიზლა. -რა ხდება? -მკითხა ნინამ. -ნიკი ავარიაში მოყვა... - ვაიმე მართლა? -ხო,ახლა მისმა დამ დამირეკა. -იმედია ყველაფერი კარგადაა,უნდა წახვიდე ხომ იცი! მეც გამოგყვებოდი,მაგრამ ტეხავს ალბათ,არ ვიცნობ საერთოდ -ხომ,მართალი ხარ... წავედი მე,მომწერა კატერინამ სადაც უნდა მივიდე და შეგეხმიანები. -გამაგებინე აუცილებლად-მითხრა მან,კარებამდე მიმაცილა და მისი სახლი გაოგნებულმა დავტოვე. ტაქსი გავაჩერე და მისამართი ვუკარნახე. ჩემს თავზე ძალიან ვბრაზობდი. ნიკი ასე თუ ისე,ეს დღეებია სულ ჩემზე ზრუნავდა,მე კი... საავადმყოფოში 10 წუთში მივედი,მძღოლს ფული გადავურბინე და შიგნით შევვარდი. მისაღებში ვიკითხე თუ რომელ სართულზე შემეძლო მენახა ნიკი და მესამე სართულზე უცბად ავირბინე. კატერინა უკვე მისული იყო. რომ დამინახა,ჩემკენ წამოვიდა და თბილად ჩამეხუტა. -არ ინერვიულო!-ვუთხარი მას და მის გვერდით დავჯექი. - ნიკი როგორაა?-როგორც იქნა ხმა ამოვიღე. - არ ვიცი,მაგრამ როგორც ვიცი სტაბიული მდგომარეობაა,მისი მეგობარი შევიდა ახლა იქ. ექიმმა თქვა რომ კარგად არისო,მაგრამ მისი ძმაკაცია ცუდად,მასთან ერთად იმყოფებოდა და საჭეს მართავდა ნიკი. ნიკი შედარებით კარგადაა,უბრალოდ თავი მიარტყა,ხოლო ნიკოლასი კი (ნიკის მეგობარი) ძალიან ცუდ მდგომარეობაშია. -ჰუჰ-ამოვისუნთქე მძმედ და მზერა პალატას მივაბყარი,რომლიდანაც ერთი,ძალიან სიმპატიური ბიჭი გამოვიდა. მან გამიღიმა და ჩვენკენ წამოვიდა. -როგორ არიან? -ჰკითხა კატერინამ. -კარგად,მაგრამ ნიკი უკეთ. ხუმრობის ხასიათზეა. -ჩვენ კი გვანერვიულა და ... -ეს გოგონა ვინაა? -იკითხა ბიჭმა. -ნიკის მეგობარი-მოუჭრა მოკლედ კატერინამ. -You mean GIRLFRIEND ?! -არა, რა სისულელეა-წავილუღლუღე მე. -რამდენიმე დღეა რაც ნიკს ვიცნობ,ერთი კვირაც არ იქნება ... -არ გეწყინოს უსახელო გოგონა-თქვა მან. -გინდოდა გეთქვა ემილი-შევუსწორე . -სასიამოვნოა,მაიკლი-თქვა და გამიღიმა. -შეგიძლიათ შემოხვიდეთ!-გამოვიდა ექიმი და საუბარი გაგვაწყვეტინა. მე და კატერინა დავიძარით,მაიკლი კი წინ მიგვიძღვოდა. კარი გააღო. -მხოლოდ თქვენს შემდეგ-მითხრა მან და გამიღიმა. " ამდენი ბიჭი 1 კვირაში ზედმეტია!" გავიფიქრე ჩემთვის და შიგნით შევედი... იმედია მოგეწონათ და დააკომენტარებთ:)) თუ არ დააკომენტარებთ,მართლა აღარ ვაპირებ გაგრძელებას. ველი თქვენს კომენტარებს. | |
|
სულ კომენტარები: 8 | |
|