8:25 PM Hey Idiot! I love you <3 )) | |
დიდი მადლობა ყველას რომ ჩემთვის კომენტარი გაიმეტეთ :დ <3333 შევეცდები იმედები არ გაგიცრუოთ,უფრო მალ-მალე დავდო და უფრო და უფრო საინტერესო იყოს. უბრალოდ შეეცადეთ გამიგოთ 2 ჯერ წამეშალა რომ ვწერდი და იმედია ეხლა მაინც არ წამეშლება. აბა ველი კვლავ თქვენს კომენტარებსა და შეფასებას! <333 მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ თ  -უკვე გითხრა დედაშენმა? -რა უნდა ეთქვა? -მოიცა არ იცი? ხვალ სოფელში მიდიხარ დეიდაშენთან. -რააააა? - წამოვიძახე გაგიჟებულმა -ჰელენ არ გვინდა შენი ისტერიკები. უკვე გადაწყვეტილია: ხვალ მიდიხარ დეიდაშენთან. აქ ლაპარაკს გირჩევნია ბარგი ჩაალაგო -კი მაგრამ რა დავაშავე? -მხოლოდ ამის წარმოთქმა შევძელი. -ჰმ,ამას კიდევ კითხულობ? გაკვეთილებს არ ესწრები,შატალოებზე დადიხარ,არ სწავლობ,მთელი დღე სახლში არ ხარ და არაფერი დაგიშავებია ხო?- ამჟამად ხმა დედაჩემმაც ამოიღო. -ადი დროზე და ბარგი ჩაალაგე! ხვალ ავტობუსი შვიდ საათზე გადის. ნათელი იყო მასწავლებელს დაერეკა ჩემთან სახლში და ყველაფერი მშობლებისთვის მოეხსენებინა. -რაა? შვიდზე და თან ავტობუსით? კარგით რა ხალხო არ გეცოდებით? - ბევრს ნუ ლაპარაკობ და ადი მალე ოთახში! ხმა არ ამომიღია,უსიტყვოდ დავემორჩილე. ჰაჰ თუ შეიძლება ამას დამორჩილება ვუწოდოთ. თავში აზრმა გამიელვა. რა თქმა უნდა ხვალ არ წავიდოდი სოფელში,თუმცა ამას ადრე თუ გვიან გაიგებდნენ მშობლები,მაგრამ არაუშავს,როგორღაც გადავიტან დასჯას. მთელი ღამე არ მძინებია მობილურით ელისს დავუკავშირდი და ჩემი გეგმა გავაცანი. ისიც დამეთანხმა. თუმცა სხვა რა გზა ჰქონდა რო? )) 5 ის ნახევარზე სახლიდან გაპარვა ვცადე და ამ მცდელობამ წარმატებით ჩაიარა. ქვემოთ ფეხისწვერებზე ჩავედი და კარების დასაკეტად მოვემზადე -მომენატრებით და იმედია ძალიან არ გამიბრაზდებით. ნახვამდის- წავილუღლუღე ჩემთვის და კარები დავკეტე. გეზი ელისის სახლისკენ ავიღე. კარებთან ავიტუზე და ჩუმად დავაკაკუნე. -შემოდი გოგო,რას აკაკუნებ- კარები გამიღო და შემომეგება -მე მეგონა შენებს ეძინათ -ჰაჰ. ჩემებს რა დედაჩემმა იცის რომ მივდივარ და მამაჩემი კიდე წასულია. -უი,რა კარგია. -შენ რა იყო,არაფერი წაგისვია? -რას გულისხმობ? -ჰაჰ რას გავხარ! :დ თმაც არ დაგივარცხნია?! -ბოდიში. - წამო აბაზანაში და მოწესრიგდი ცოტა,თორე შენი აზრით ლონდონელ ბიჭებს ეგრე დაკერავ? -ოო,გადი რა-ვუთხარი და აბაზანაში გავყევი. -აი აიღე,მოგიხდება-მითხრა და ტუში მომაწოდა. მეც სხვა რა გზა მქონდა დავემორჩილე და წავისვი. საერთოდ არ მიყვარს ესეთი რაღაცები,თუმცა დაქალს თხოვნაზე მაინც დავთანხმდი)))  -შენ რას შვრები,რომლისთვის გავდივართ ? - რავი ექვსისთვის გავიდეთ. -კარგი მე მოვრჩი-ვუთხარი ღიმილით და აბაზანიდან გამოვედი. გზაში კი ელისის დედა-რენე შემეჩეხა. - უი,როგორ ბრძანდებით ? -ვუთხარი და გავუღიმე. -კარგად შვილო,შენ ? -დიდი მადლობა მეც კარგად. - რა გინდათ ისე ლონდონში? -რავიცი აბა,კარგია გავერთობით. -კაი რა დეე, გული ხო არ გწყდება შენ? -არა,რაზე უნდა დამწყდეს? პირიქით მიხარია. უბრალოდ ორივე კარგი გოგონები ხართ და მეშინია არ მოგიტაცონ-თქვა და გაიცინა. -ჰაჰ,მე არამგონია მარა ჰელენს მემგონი....  -გირჩევნია მოკეტო!-ვუთხარი ელისს და ვუჩქმიტე. -ჩუმად ვარ,ჩუმად! - მიპასუხა და გაიცინა. -გოგონებო,ხომ არ გშიათ? -გამოვიდა რენე. -კაი დე,მოდი შევჭამოთ არა ჰელენ? -კარგი. -კარტოფილი შევწვი და დაისხით ლიმონათია მაცივარში,კეტჩუპსაც იპოვით იქ... -კაი დე,მადლობა-უთხრა ელისმა და აკოცა. ჩვენ დავსხედით და ჭამა დავიწყეთ. ამასობაში ექვსი საათიც მოვიდა და ელისი დედას დაემშვიდობა. -აბა მშვიდობიანი მგზავრობა-მოგვაძახა და კარები გამოიხურა რენემ. ჩვენ კი-ქვემოთ ჩავედით და ტაქსი გავაჩერეთ. -თუ შეიძლება აეროპორტში გაგვიყვანეთ -კარგი,რა პრობლემაა ლამაზო-უთხრა მძღოლმა და ელისს გაუღიმა. -უბრალოდ ერთი პრობლემაა... -რა პრობლემა? - ტაქსისტი არ ვარ-თქვა და წარბები აათამაშა.  -უი,უკაცრავად ეხლავე დაგტოვებთ -არა,არ არის პრობლემა მიგიყვანთ იქამდე. -თქვა და გაიცინა. მე და ელისმა ერთმანეთს უხერხულად გადავხედეთ. -ჰეი,იცანი? -გადავუჩურჩულე ჩუმად -მმ,საიდანღაც მეცნობა... მემგონი ისაა ხო აეროპორტიდან? -აჰაა. შენი ბედია რა-ვუთხარი და თავი დავადე -აშკარად-მიპასუხა და გაიცინა. გზაში სიჩუმე იყო,რომელსაც არცერთი ვარღვევდით. 15 წუთში აეროპორტამდეც მივედით. -ძალიან დიდი მადლობა და დიდი ბოდიში რომ შეგაწუხეთ-წარმოვთქვით ორივემ. -არაუშავს რა შემაწუხეთ)) ბედნიერი მგზავრობა -ჰაჰ დიდი მადლობა,თქვენც ასევე ბიჭმა თვალი ჩაუკრა და მანქანა დაქოქა,ჩვენ კი გზა განვაგრძეთ. -უკაცრავად,ეს რეისი ლონდონში მიდის? -დიახ. თუ შეიძლება დროზე დაბრძანდით,ჩასხდომა უკვე დაწყებულია -კარგით,გმადლობთ-ვუპასუხე და თვითმფრინავში ავედი. -ჩვენ რომელ ადგილას უნდა დავსხდეთ?-შევეკითხე ელისს. -მეხუთე,მეექვსე არის ჩვენი. ჩვენი ადგილების ძებნა დავიწყეთ და მალე დავიკავეთ. თვითმფრინავში სამადგილიანი სკამები იყო,ჩემს გვერდით ვიღაც უნდა დამჯდარიყო თუმცა არ ჩანდა.... -ჰაჰ მემგონი ვიღაც გამექცა-ვუთხარი ელისს -არამგონია-მიპასუხა და ჩემს თავზე მდგომ ბიჭზე მიმითითა. უნდა ვაღიარო,ბიჭი უზომოდ სიმპატიური იყო -უკაცრავად თუ შეგაწუხეთ,მაგრამ ეს მემგონი ჩემი ადგილია-მომმართა მან.  -ხო,ალბათ აქ უნდა იჯდე-ვუპასუხე და თვალით მივუთითე იმ ადგილზე,რომელიც ჩემს გვერდით მდებარეობდა.... იმედია მოგეწონათ და დააკომენტარებთ <3333 | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 6 | |
|
| |
