მე ვარ მკვლელი...

მე მქვია ჰეილი და ვარ 16 წლის . ჰაჰჰაჰაჰაჰა მინდა გითხრათ ძალიან სასაცილო და სატანური ბავშვობა მქონდა... ჰაჰაჰა .

მყავდა მშობლები ვიყავი ბედნიერი 10 წლამდე და უცებ როდესაც 11 წელი შემისრულდა მშობლება დამიწყეს ლამაპარაკი:

-ჰეილი, შენ უკვე დიდი გოგო ხარ და უკვე უნდა დაიწყო...

მამამ არ დაამთავრა სიტყვა როდესაც დედამ ტელევიზორი ჩართო და უეცრად დავინახე დასისხლანებული ადამიანი რომელიც მოერე ადამიანს ჭამდა და დანით აწამებდა... ნელ-ნელა დანას უტარებდა სხეულზე და ბალიშით ახრჩობდა. ძალიან მშიშარა ვიყავი და საბანი ავიფარე რომ არ ადემნახა. დედამ საბანი მომხსნა და მითხრა:

-ეს აუცილებელია.

გადავირიე არ შემეძლო მეშინოდა სულ კივილი!!! საანი უეცრად გადამხადეს მშობლებმა და მიმაბეს საწოლზე.

-არა დედი დეე! გთხოვ ცუდად ვაარ ! დედაა! დე არ მინდა რა ნუ მაყურებინეთ !

ვკიოდი! პატარა და მყავდა. თურმე გაღვიძებოდა და კარებიდან ჩუმად მიყურებდა.

შევშნდი.

-ნენსი! დედა, მამა გთხოვთ ნენესის არ აყურებინოთ გთხოვთ!

გავკიოდი ბოლო ხმაზე.

-არა ნუ გეშინია ნენსი ჩვენი შვილია შენ კი ეშმაკის.

უცრად მამამ ნემსი გამიკეთა და გავითიშე.

მეორე დღეს გამეღვიძა და ტელევზორში ისევ საშინელება გადიოდა. ამჯერად ბავშვს ახჩობდნენ. ძალიან კეთილი ვიყავი და არ სემეძლო ასეთი რაღაცეების ყურება. ოთახში მამა შემოვიდა 

-აბა შვილო დღეს რომელი გინდა სისხლი თუ გული?

-არცერთი

-ჰაჰ არასწორი პასუხი.

და დანა ამოიღო. ტირილი დავიწყე.

მოდიოედ და ნელნელა დანას მისვებდა. ვგრძნობდი როგორ მომსიოდა ცივი სისხლი. და თითქოს ნაწილ-ნაწილ ვიღვრებოდი

-დღესითვის საკმარისია - მითხრა მამამ და გავიდა.

მთელი საწოლი ჩემს სისხლში იყო აბაზანაში სევედი და გადავივლე. აქ კი დედაჩემი შემოვიდა და ცემა დამიწყო. მე ვერ შევეწინააღმდეგე.

ცუდად ვიყავი ფსიქოლოგიურადაც და ფიზიკურადაც. ყველა ადგილი მტკიოდა. ყოველ ღამე მესიზმრებოდა ჩემი და ნენსი რომლიც ამ ყველაფერს უყუყრებდა. ის სულ 7 წლის იყო . არ ვიცოდი ჩემს მშობლებს ჩემგან რა უნდოდათ. ვიტანჯებოდი და სიკვდილი მინდოდა.

ძლივს დავიძინე მშვიდად... მეძინა და ბედნიერებას ვგრძნობდი როგორც უეცრად ვიღაცამ მტაცა ხელი და სასდილოში წამიყვანა. ვკიოდი! ეს მამაჩემი იყო . სასადილოში კი დედაიდგა და იცინოდა. მამამ გაზქურასი შემგდო და გაზქურა ჩართო. მე ვიგუდებოდი შიგნით ვკიოდი! 

ვეღარ ვსუნთქვდი. დედა და მამა წავიდნენ . უეცრად ნენსი გამოჩნდა და მოვიდა გაზქურასთან. უყუყრა და ეჯეგურა. საბოლოოოდ გახსნა და გამოვედი . ვახველებდი და ღრმად ვსუნთქვდი.ფეხები სულ სისხლში მქონდა და ნენსის შეეშინდა, უნდა დაეკივლა...

უცებ პირზე მივადე ხელი. ნენსის ვუთხარი

-ნენ, ეხლა ჩვენ ნელ ნელა აქედან წავალთ ხო. კარებში გავიდეთ და ნაყინს გაწმევ ოღონდ ჩუმად იყავი კაი?

-კაი 

გავუღიმე და ორივენი წავედით კარებისკენ. კარები შევაღე გარეთ ბნელოდა არაფერი ჩანდა. თანაც სოფელში...

დავიბენი მაგრამ გონება მოვიკრიბე და ნელ ნელა საფეხურებზე ჩავედი .

-არა! მეშინია - წამოიძახა ნენსიმ

-რისი გეშინია წამოდი , მე ხომ შენთან ვარ. 

არ ვიცოდ რა მექნა , პატარა ბავშვი მიმყავდა თვითონ არ ვიცოდ სად. თვალები დავხუჭე და გავაგრძელე გზა, მივდიოდთ. როგორმე უნდა მივსულიყავი ბაბუასთან . გავიდა 3 დღე მე და ნენსი ისევ მივდიოდით და არ ვჩერდებოდით. საჭმელი არ გვქონდა ნენსი ლამის მომკვდარიყო და მეც. წავიქეცი  და გზა ვეღარ გავაგრძელე. 

წინ დაბურული ტყე იყო და ნენსის შეეშინდა. მე კიდე წამოგორებული ვეღარ მივდიოდი თან ბევრი ჭრილობა მქონდა.

-ნენსი, მოდი დაწექი, მოდი ერთად მოვკვდეთ და ერთად გახმეს ჩვენი გვამები.

ეს რომ ვთქვი მივხვდი რომ ბავშვთან არ უნდა მეთქვა და გავიღიმე თითქმის მკვდარმა.

ნენსიმ ტირილი დაიწყო და მითხრა:

-ჰეილი მშია, საჭმელი მინდა ნაყინი მინდა... ძალა არ მაქ ჰეილი!

მე უკვე გონება დაკარგული ვიყავი.

ამ დროს რაღაც ხმა მომესმა ეს ადამიანი იყო! 

უფროსწორედ ბიჭი 8 წლის... მარტო ტყეში?

ისე მშიოდა რომ,  ისე რომ ავდექი და ნელნელა მივეპარე ბიჭს რომელსაც ღიმილი ჰქონდა სახეზე და მღერიდა.

-ჰეი ბიჭი, ნახე ნაყინი მაქ!

დავუძახე. დამინახა და ჩემდკენ წამოვიდა მე დანა ამოვიღე და გულის არეში შევურჭე... პატარა ბიჭი დავარდა და სისხლი წამოუვიდა. თვალები რიად ჰქონდა. დანით მისი ხორც დავჭერი ხოლო სისხლი კი სასმელად გამოვიყენე. სხვათასორის გემრიელი იყო. ნენსის ვუთხარი რომ სისხლი წვენი იყო ალუბლის და ხორცი კი რორის ხორცი. გემრიელად შევჭამეთ და გზა გავაგრძელეთ.

კიდევ 1 თვე ასე ადამიანის ხორცზე და სისხლზე ვიყავით. ყოველი მსხვერპლის თვალები გახელილი რჩებოდა და მე მიყურებდა. უკვე 66 მოკლული ადამიანი. ვიპოვეთ სახლი და იქ დავიწყეთ ახალი ცხოვრება. უფროსწორედ, იმ სახლის პატრონი მოვკალი და ისე, ბევრი ფული ვიპოვე და კალიფორნიაში წავედით. ნენსი უკვე 10 წლის იყო მე კი 13 ის . სკოლაში არ გვივლია. მე ხალხს ვკლავდი და მსხვერპლის ფულით ყველაფერს ვაკეთებდით. ასე ვთქვათ ბედნიერი ცხოვრება მოვიწყვეთ. ახლა კი 16 წლის ვარ და ვცხოვრობ "ნორმალური" ცხოვრებით.ხელებს ვიბან ყოველწუთს რადგან ხელები მუდამ წითელი მაქ და მუდამ სისხლის სუნი ამდის ხელზე...ერთადერთი ვინც მიყვარს არის ჩემი და ნენსი. რომელმაც ჯერ კიდევ არ იცის რომ ეშმაკი ვარ.