7:19 PM I cared too much, you didn't care enough. | |
დიდხანს ვეძებე ისინი, მაგრამ ამ ადგილს არაფერი არ ეტყობოდა რომ წინა დღეს აქ ხალხი იყო. მაგრამ მე? მე საიდან აღმოვჩნდებოდი აქ? გადავწყვიტე კიდევ ერთხელ მომეძებნა ისინი და მთლიანი ტყის შემოვლა დავიწყე, აღმოჩნდა რომ წრეზე დავდიოდი. მაინც ვერაფერს ვერ ვხვდებოდი. მორზე ჩამოვჯექი და როდესაც ზემოთ ავიხედე ვიღაც დავინახე, დავიბენი და წამოვხტი - რა ჯანდაბა ხდება ვინ ხარ შე? - დაწყნარდი ნინა. - საიდან იცი ჩემი სახელი? ან საერთოდ ვინ ჯანდაბა ხარ და სად არიან ჩემი მეგობრები - დამშვიდდი, ამაზე პასუხს მალე გაიგებ, მანამდე კი წამომყევი - არსადაც არ წამოვალ, მოვითხოვ ყველაფერი ამიხსნათ, ამის უფლება კანონით მაქვს - ამ ტყეში კანონები არ არსებობს, ან თუ არსებობს მე ვაწესებ, ახლა წამოდი და ლაპარაკს მორჩი. - კი მაგრამ სახლში საიდან წავიდე? - შენ უკვე სახლში ხარ - ვერ გავიგე - მოდიხარ თუ არა? - კი დიდი ხანი ვიარეთ და ბოლოს ერთ შესასვლელთან მივედით შევედით და ყველა მე მომაშტერდა, მე თავი დავხარე, და უცბად ვიღაც ქალი მომვარდა - ძალიან მიხარია რომ მოხვედი, გპირდები მე შენ მეორმად აგღზრდი - რააა? - ხო, 1 თვეში ომი დაიწყება, შენ რჩეული ხარ. ვერაფერი ვერ გავიგე ყველა რაღაც ომზე მეუბნებოდა, საღამოთი ვახშამი იყო, ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ 18 იან საუკუნეებში ვიყავი უცბად ვიღაც კაცი წამოდგა და თქვა - ალბად ყველამ იცით რომ ნინა მოვიდა. მოიყვანეს, ის დაგვეხმარება და ჩვენ მას მეომრად ავღზრდით. - გაუმარჯოს მას, - ყველამ ერთად წარმოთქვა უცბად წამოვხტი და ვიყვირე - ყელში ამომივიდა, ვინ ჯანდაბა ხართ თქვემ? რა ხდდება სად არიან ჩემი მეგობრები ან რა ომი რომელი საუკუნეა, ხო არ შეიშალეთ? ეხლავე სახლში დამაბრუნეთ. და მორჩით ამ ფარსს უკვე ყელში ამოხვედით, წესივრად არაფერს მიხსნით - მე ავუხსნი, შემოვიდა კარებიდან გოგონა რომელიც მე ძალიან მგავდა, იმდენადაც კი რომ ჩემი თავი მეგონა! - შენ ვინღა ხარ? ან მე რატო მგავხარ? - დაწყნარდი და მომისმინე, ჩვენ ვიცით რომ შენ ჩვენზე იცი, ამიტომაც რჩეული ხარ - რა ვიცი? - ნუ მაწყვეტინებ. შენმა მეგობარმა ხომ მოყვა ჩვენზე? წიგნზე და ტომებზე, წუხელ საღამოს. შენ რჩეული ხარ. ვინ თქვა რომ ჩვენი ტომეები განადგურდა? ან ვინ თქვა რომ ეს სიცრუეა? და საერთოდ თუ ჩვენ არ მოვინდომებთ ვერავინ ვერ გაიგებს ჩვენზე. შენ კი რჩეული ხარ და შენ უნდა დაგვეხმარო. დღეიდან ეს არის შენი სახლი, ხვალიდან საბრძოლო ხელოვნებას შეგასწავლით, უნდა მოემზადო. უნდა მიეჩვიო ყველაფერს. თუ გინდა გაიქეცი, რაც გინდა ის ქენი ამ ტყეს უჩვენოდ ვერავინ ვერ გაცდენა, დაივიწყე შენი მეგობრები და შენი სახელიც კი. აქ არავის არ აქვს არც წარსული, არც სახელი ანუ შენც ერთერთი ჩვენიანი ხარ უკვე. ამ კარში შემოსვლა დიდი ბედნიერებაა, შენ კი უნდა დააფასო. - მომისმინეთ. შეიძლება ამ კარში შემოსვლას ბევრი ცდილობს. მაგრამ მე ნამდვილად არ ვარ ის, ასე რომ მიმითითეთ გასასვლელი და გამიშვით - კიდე ვერაფერი ვერ გაიგო. - ახლა უკვე ბავშვმა ჩაილაპარაკა - დღეიდან ეს შენი სახლია. ახლა კი ყველა ადექით და საქმეს შეუდექით ყველა ადგა და დასაწოლად მოემზადა, ჩემთან კი ის გოგო მოვიდა ვინც მე მგავდა - ისე მე ელენა მქვია - მე ნინა - ვიცი, ახლა დაიძინე, თანდათან ყველაფერს გაიგებ, ყველას ასეთი რეაქცია აქვს თავიდან, შენც არ ხარ გამონაკლისი - ააა. ხოო - ვუთხარი უკვე ირონიული ტონით კარავში შემიყვანეს ჩემთან ერთად ბავშვი დაწვა, მთელი ღამე ვფიქრობდი და გამთენიისას ჩამეძინა დილით საშინელმა ხმაურმა გამაღვიძა, ერთი წამით ვიფიქრე მეგონა ეს სიზმარი იყო მაგრამ ისევ საშინელი რეალობა აღმოჩნდა | |
|
სულ კომენტარები: 5 | |
|