12:48 PM My Best Friend | |
როგორც ყველას ცხოვრებაში,ჩემს ცხოვრებაშიც მოხდა ისეთი რამ,რამაც საბოლოოდ შემცვალა.ყველაფერი იქიდან დაიყო,როდესაც ჩვენს კლასში ერთი პატარა გოგო გადმოვიდა,როგორც ეჭვიან პატარა ბავშვს,მეც არ მესიამოვნა მისი კლასში გადმოსვლა,მაგრამ გავიდა წლები და ყველაფერი სხვანაირად განვითარდა. მე მას დავუახლოვდი და კარგაც გავიცანი,მასთან საერთო ენა გამოვნახე და შემეძლო მეთქვა,რომ ჩვენ უბრალოდ მეგობრები ვიყავით.როგორც სხვები მეც ვფიქრობდი,რომ მეგობრობა მხოლოდ დამხოლოდ ერთ ადამიანთან ყოფნა და მასთან საუბარი იყო,მაგრამ ძალიან ვცდებოდი. ბავშვობის ერთი უბრალო მეგობარი დღემდე მყავს,მაგრამ იცით რაა?! უკვე შემიძლია მას თამამად დავუძახო საუკეთესო მეგობარი,მასთან ერთად თავს სრულიად თავისუფლად ვგრძნობ,ეს ის ადამიანია,რომელიც გაჭირვების დროს მუდამ ჩემს გვერდით იქნება,ჩამეხუტება და დამამშვიდებს,არასდროს გამჭორავს,ყოველთვის დამიცავს,დამეხმარება ნებისმიერ დროს და სულ ჩემთან ერთად გაიზიარებს ჭირსაც და ლხინსაც. მართალია მე და ის დღემდე ვჩხუბობთ,მაგრამ ჩხუბის გარეშე ხომ ცხოვრება შეუძლებელია? მე ვიცი,რომ მას ვუყვარვარ და მიყვარს.მისი წყალობით გავიგე,თუ რა ბედნიერებაა გყავდეს ნამდვილი მეგობარი.    მისი სახელი და გვარია სალომე ტუღუში (ჩვენი საყვარელი ადმინის დაა) ასაკი-12 წლის ხასიათი-სინამდვილეში ძალიან საყვარელი,მაგრამ ხანდახან უხეში (უგჰ,უხეშობით როგორ მიშლის ხოლმე ნერვებს) ძალიან ძალიან ძალიან მაგარი ბავშვია ♡ აი სულ შენს გვერდით რომ იქნება და რაც არ უნდა იყოს არასდროს რომ არ მიგატოვებს. აი ისიც:  ჩემი პროლოგიდან გამომდინარე ალბათ მივხვდით რომ ის სკოლაში გავიცანი,თავიდან ცუდი ურთიერთობა გვქონდა,მაგრამ შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა.საუკეთესო მეგობრები ვართ მეოთხე კლასიდან (მაგრამ ურთიერთობა გამყარდა მეექვსე კლასის ბოლო თვეებში). თქვენ არ იცით რა კარგი მეგობრები ვართ,რომ დავეცემით რომელიმე სიცილით ვკვდებით და ყველაფერზე ისე "საყვარლად" ვიცინით საგიჟეთიდან გამოქცეულები გეგონებით. ნუ ეს ხანდახან.       ისტორიებიდან იმას გავიხსენებ რომ ,ერთხელ მივდიოდით სადღაც,ხოდა ორივეს დაგვასკლინტა ჩიტმა თავზე.ხოდა დავიდეთ სალფეტკები და ვბრუნდებოდით სახლში,თან ვკვდებოდით სიცილით და მოვიდა ვიღაც კაცი,რა გჭირთო და ჩვენ ხომ ვერ ვეტყოდით ჩიტმა დაგვასკლინტათქო და ვუთხარით თავი გავიტეხეთთქო და ამოიჩემა მაჩვენეთო.(თან ვიგუდებოდით სიცილით და ბოლოს ძლივს ვუთხარით,არა იყოს სისხლი აღარ მოგვდისთქო და წამოვედით)   კიდევ გამოცდის წინა დღე იყო და სალომე დარჩა ჩემთან,ხოდა აზრზე არ ვიყავით ქართულის და ღამე გადავწყვიტეთ გვემეცადინა და "ღადაობაში" ვისწავლეთ,ამას პლიუს ისიც დაემატა,რომ ღამე გავათენეთ,ხუთისთვის დაგვეძინა,ვლაპარაკობდით და ქართულის გამოცდაში ორივემ 9-ები მივიღეთ,აი ბედიც ამას ქვია.   გამარჯობა სალომე,მიცანი შენი ქართველი ძმა ვარ ანა.ხო ძალიან მიყვარხარ და მეყვარები.მართალია მომავალი წლიდან სკოლიდან გადავდივარ,მაგრამ იმედი მაქვს არ დავკარგავთ ურთიერთობას და ისევ ისე საყვარლად ვიმეგობრებთ მიყვარხარ♡ მიყვარხარ♡ მიყვარხარ♡ მიყვარხარ♡ მიყვარხარ♡ მიყვარხარ♡ მიყვარხარ♡ მიყვარხარ♡  ფაქტები ჩვენი მეგობრობის შესახებ: ♡ თავიდან ერთმანეთს ვერ ვიტანდით ♡ მესამე კლასიდან მე დავუწყე შეტენვა,რადგან ჩემს ძველ მეგობრებს ანას და ოფელიას ჩამოვშორდი   ♡ ყოველთვის ვეჭვიანობდი მასზე ♡ ორი წლის წინ მოვიგეთ ნომინაცია: "ყველაზე ბუტია მეგობრები"-ეს ჩვენთვის დიდი პატივი იყო  ♡ თავიდან სალომე იყო შედარებით სერიოზული და დებილური სიცილი გადავდე მე ♡ არასდროს არ მინახავს მისი ცრემლები (მგონი არასდროს არ ტირის)   ♡ მის წინ ვტირი ხოლმე ძალიან ხშირად(ვტირი რა ვტიროდი) ♡ ერთხელ როდესაც კლასელები წავედით მთაწმინდაზე,მე და სალომე დავიკარგეთ,არ დაგველოდნენ და შემდეგ ვიღებდით ვიდეოს,თუ როგორ მოგვენატრებოდნენ მშობლები და ოჯახის წევრები,ამის შემდეგ მე ამიტყდა ბღავილი  ♡ ვსწავლობთ თანაბრად ♡ და როგორც სოფიკო იტყოდა ვართ უაზროები!  გამონათქვამები მეგობრობის შესახებ:                Pics              | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 7 | |
|
| |
