11:41 PM Poor Bitch ♥ | |
♥ Poor Bitch ♥ War had been started, it is not over... = 7 თავი = მოკლედ დიდი ემოციებით ჯოშის შესახვედრად გამოვეწყე და გარეთ გავდიოდი როცა კეტრინი შემეჩეხა - Woah, სად მიბრძანდები? - იქ სადაც შენ ვერასდროს ვერ წახვალ :* - okay fuck it, i lied :) აღარაფერი მითქვამს გამოვედი და დანიშნულების ადგილზე მივედი, ჯოში ისეთი მომხიბლავი იყო ალბად მოვკვდებოდი ♥ ორივე დავიბენით მაგრამ მან დაიწყო... - ძა, ძალიან ლამაზად გამოიყურები.. - მადლობა. შენც არაგიშავს :დ ♥ - წავიდეთ? ( ხელი გამომიწოდა ) - რა თქმა უნდა : ) მდიდრულ რესტორანში მივედით, არა უფრო ვილა იყო რომელიც რესტორნად იყო გადაკეთებული, ვივახშმეთ შემდეგ ჩემი საყვარელი მუსიკა დაიწყო და ჯოშმა ცეკვა შემომთავაზა რა თქმა უნდა დავთანხმდი...  ნელა ვცეკვავდით, ვგრძნობდი როგორ მიხურდა და მიცახცახებდა სხეული.. გული მიფეთქვავდა და მუცელში პეპლები დაფრინავდნენ... ასეთი შეგრძნება არასდროს მქონია. შეიძლება ეს კარგი იყო ან პირიქით - ცუდი. მაგრამ ამ მომენტში ვიცოდი რასაც ვაკეთებდი და ეს ყველაფერი სიამოვნებას მანიჭებდა - ელენა. რაღაც მინდა გითხრა. მაგრამ ამას აქ ვერ გეტყვი - აბა სად მეტყვი? - მოდი უფრო წყნარ ადგილას გავიდეთ, სანაპიროზე - კარგი : ) ჯოშმა ფული გადაიხადა და ახლოს მდებარე - სანაპიროზე გავედით.. იქაურობა ისეთი რომანტიული იყო. ან შეიძლება მე მეჩვენებოდა ასე - ვიცი დიდი ხანი არაა რაც გიცნობ მაგრამ ეს დრო საკმარისი იყო ყველაფრის ახალი ფურცლიდან დასაწყებად. - რას გულისხმობ?? - იმას რომ გული მეც მტკენია და ვიცი რომ შეყვარება გიჭირს, მაშინ შეხვედრაზე შენმა გულღიაობამ ყველაფერი ნათელი გახადა.. - ... ავწითლდი - არაფერი არ თქვა, უბრალოდ შეიძლება ნაადრევად მოგეჩვენოს მაგრამ  წამოვიდა და მაკოცა. ვერ შევეწინააღმდეგე რადგან მთლიანად მიზიდავდა. შემდეგ ნაზად მომშორდა და მითხრა - ახლა უკვე იცი - მაგრამ მეც ხომ მაქვს სათქმელი? - გისმენ.  - ახლა უკვე შენც იცი - ელენა მიყვარხარ, მართლა ძალიან მიყვარხარ - ) ვიცი მეც მიყვარხარ - ჩუმად ამოვილუღლუღე.... მაგრამ ერთი პრობლემაა - რა პრობლემა? - არ მაქვს უფლება - რისი? რაზე ლაპარაკობ? - მე ბედნიერი ვერ ვიქნები.. შეცდომაა, არა ასე არ უნდა მოხდეს - ავდექი და წამოვედი. - მოიცა სად მიდიხარ? არაფერი მითქვმს გამოვიქეცი. საშინელმა წვიმამ დასცხო. ცრემლებიც და წვეთებიც ერთმანეთს ერეოდნენ გული საშინლად მტკიოდა. თითქოს მანადგურებდა ეს ტკივილი. ყველაფერი ერთმანეთს უკავშირდებოდა, თითქოს ტვინი მერეოდა... თვალები ჩამისისხლიანდა მეგონა რომ სისხლი მიდუღდა, სახლში ავედი, სულ გალუმპული კეტრინი კი მარტო იჯდა. მიღიმოდა - როგორ ჩაიარა პაემანმა დაიკო? უცბად მასთან მივვარდი და ყელში წავუჭირე - შენი ხმა არ გავიგო, არასდროს. გესმის?? არასდროს არაფერი არ მიითხრა თორემ ნაკუწებად გაქცევ ჩემი თავიც ფეხებზე მკიდია. ყელში და უკვე თავს გადახვედი.. ჩუმად თორემ ამ სიცოცხლეს სანატრელს გაგიხდი. ვგრძნობდი როგორ ეწეოდა ძარღვები თვალებთან კეტრინს, ვგრძნობდი რომ ხელში მაკვდებოდა. იმასაც ვგრძნობდი რომ არარაობა ვიყავი - ვერ ვრჩერდებოდი კეტრინის სისხლი მწყუროდა. თავს ვერ ვიკავებდი. კეტრინი კვდებოდა - ვიცოდი რომ კვდებოდა მაგრამ ემოციებს ვერ ვთოკავდი... მისი სხეული იმდენად დამორჩილებული მქონდა რომ შემეძლო მომეკლა. არ ვიცოდი რას ვაკეთებდი ამიომ ცრემლები წამომივიდა უცბად მოვშორდი და ვიყვირე - არა, არ შემიძლია. რატომ რატომ ვერაფერს ვაკეთებ  კეტრინი ჩუმად იყო, გაყინული კედელთან. თავი ვერ მოვთოკე და ჩემს ოთახში ავედი. სააბაზანოში შევედი.. წყალი მოვუშვი. მესიამოვნა ცხელი წყალი, ცრემლებსაც მიფარავდა თვალები მოვხუჭე.... არ მახსოვს რამდენი ხანი ვიყავი ასე.. როცა გავახილე კი მხოლოდ სისხლში ვცურავდი... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 8 | |
|
| |
