7:17 PM - შემიყვარებ? .... - არასდროს! | |
ზამთრის სუსხიანი საღამო იყო... ბურუსში გახვეულ ქალაქში სიწყნარე მეფობდა , შემაძრწუნებელი, გადაწყვეტილი აქვს, ეს დღე მისთვის ყველაფერს შეცვლის , იცის მისი პასუხი მაგრამ ცდილობს თავი დააჯეროს და კიდევ ერთხელს სცადოს.. შეჩერდა შეეშინდა მისი ნახვის, რომ მერე უიმისოდ ვეღარ გაეძლო თუმცა რა აზრი ჰქონდა მაინც ყველაფერი იმ ერთ სიტყვაზე იყო დამოკიდებული... ეტყოდა მის სათქმელს და მოსიმენდა პასუხს მით უფრო ადრე დამთავრდებოდა მისი ტანჯვა.. და აი მის წინ უაზარმაზარი კარი ჩანს .. ისევ შეჩედრა, დაფიქრდა სწორედ იქცევა თუ არა , ისევ იმ აზრზეა მიუახლოვდა კარს და ზარი დარეკა .. ხანმოკლე ლოდინის შ მდეგ კარი გაიღო .... მარი დაიბნა არიცოდა რა ექნა.. რამოდენიმე წუთი გაუნძრევლად იდგა მის წინ და ცდოლობდა მის თვალებში დაენახა იმ კითხვაზე პასუხი .. გიორგიმ ჰკითხა თუ რისთვის მივიდა იქ, მარი დაიბნა .. -გიოგრი მე.. მეე.. იმის .. თქმა მინდოდა რომ.. -მარი პირდაპირ მითხარი რისი თქმაც გინდა და სწრაფად წადი! -მე უბრალოდ მინდოდა მეთქვა: შემიყვარებ? - არასოდეს!!! ახლა კი წადი და უკან აგარ დაბრუნდე ჩემი პასუხი უკვე იცი!! ნახვამდის... საოცარი სიჩუმე ჩამოვარდა მარიმ ხმა ვეგარ ამოიღო მიბრუნდა და გზა განაგრძო არიცოდა რაექნა, ტრილით მიდიოდა და ხვდებოდა რომ მისი სიცოცხლე იქ დამთავრდა.. მიდიოდა უკან აგარ იხედებოდა მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა რომ სულ მალე ყველაფერი დამთავრდებოდა... ფიქრშსი გართული მის საყვარელ ადგილამდე ისე მივიდა ვერც შეამჩნია , იქ მიდიოდა ხოლმე ბავშვობაში როცა მარტო უნდოდა ყოფნა თუმცა დიდი ხანია იმ ადგილზე ფეხი აგარ დაუდგავს დღევანდელ დღემდე ..წყალს დაჰყურებდა და მასში ყველანაირ შვებას ხედავდა იცოდა თუ გადახტებოდა მისი ტკივილი იქ დამთავრდებოდა, იმ ბიჭის სახე თვალწინ ედგა როდესაც მან უპასუხა მის კიტხვაზე.. ერთი წამიც და ის..... გადახტომისას მიხვდა რომ არასწორედ მოიქცა თუმცა ვეღარაფერს შეცვლიდა..მან თავი სიყვარულს შესწირა... რამიდენიმე წელი გავიდა, გაზაფხულის პირველი დღე იყო, ეს ამბავი ყველას დაავიწყდა აღარავის ახსოვდა მარი, გარდა ერთი მოხუცის, რომელიც მის საფლავზე იჯდა და მხოლოდ ერთ სიტყავს იმეორებდა... " შ ე გ ი ყ ვ ა რ ე "...      | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 2 | |
|
| |
