0:36 AM poor bitch | |
- Opp, Opp fun without me? not right :) - გავიხედეთ და კეტრინი შემოვიდა. - აქ რა ჯანდაბა გინდა? - ვკითხე მე - როგორ თუ რა მინდა? შენზე ვნერვიულობდი ძ ვ ი რ ფ ა ს ო - დამიმარცვლა - თავს ისე ნუ აჩვენებ თითქოს მართლა რამე გადარდებდეს რაა - უპასუხა ქეროლაინმა  - ძალიან გთხოვ შენ ჩუმად იყავი!! - თქვა ნიშნის მოგებით კეტრინმა. 
- კარგი გეყოფათ. წავიდეთ კეტრინ.. - ვთქვი და ქეროლაინს გადავეხვიე. - არ ინერვიულო კარგიი?? - რა თქმა უნდა <3 მე და კეტრინი წამოვედით, გზაში ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, თუმცა რა ხმას ამოიღებდა მთელი საღამო ტელეფონზე ესემესებს გზავნიდა და სულელივით იღიმოდა. ბოლოს ვერ მოვითმინე და ვკითხე - რატო იღიმი ასე? ან ტელეფონს ხელს რატომ არ უშვებ? - შენგან განსხვავებით მე შეყვარებული მყავს არ დაგავიწყდეს :) - აჰ ხო გამახსენდა, ის ბიჭი ალბად შთააგონე თორემ შენ ისეთი ხასიათი გაქვს ვინ შეგიყვარებს - არა ეგ შენთან მაქვს - მითხრა და ფინჯანი გამომიქანა. - შეიშალე? - არა, შენ? :| - გეტყობა - ვუთხარი და ლარნაკი გავუქანე მოკლედ ასე გაგრძელდა ჩვენი ომობანა სანამ ქეროლაინმა არ დამირეკა. გარეთ გავედი და გავაგონე ' რა ხდება?? ' ' გილოცავ იმ წამლის ადგილსამყოფელი დავადგინე. ' ' მერე? ' - სიხარულისგან ბოლო ხმაზე დავიკივლე ' ხვალვე წავალთ და მოვძებნით შემდეგ ჯადოს მოვხსნით და ნორმალურ ცხოვრებას დაუბრუნდები ' ' არ მჯერა რომ ამდენი წლის შემდეგ ' - არ დამამთავრებინა კეტრინმა წინადადება რომ ჩამეჩარა საუბარში - ნუ გექნებათ ამის იმედი, მე ვერაფერი გამანადგურებს!! - თქვა და ადგილიდან დიდი ინერციით გავარდა,   მე ოთახში შევედი და დასაწოლად მოვემზადე დარწმუნებული ვიყავი რომ ხვალ ის მოხდებოდა რასაც დიდი ხანი ველოდი..  დილით გიჟივით წამოვფრინდი, ჩავიცვი და ქეროლაინთან გავვარდი. ისიც ჩაცმული მელოდებოდა რომ დაგველაშქრა მსოფლიო... - კარგი საიდან ვიწყებთ? - მისტიკ ფოლსიდან, იმედია იქაურობა გახსოვს! - რა თქმა უნდა, რა დამავიწყდებს ჩემს ადამიანურ ცხოვრებას - ძალიან კარგი, წამალი სწორედ იქ ინახება, ვანდალის მთებში. - რა უცნაურია ასეთი ადგილი არასდროს გამიგია. - მე კი, ასერომ საიმედო პარტნიორი გყავს!! - ძალიან კარგი, აიღე ნივთები და წავიდეთ. ჩემი მანქანით 15 წუთში უკვე მანქანაში ვიყავით და ნელ-ნელა ვემშვიდობებოდით კალიფორნიის მწველ ქუჩებს, რამდენიმე საათში კი მისტიკ ფოლსის გზატკეცილზე ვიყავით. იქაურობა იმდენად შეცვლილი იყო რომ აბრის გარეშე გამიჭირდებოდა ცნობა. - old. sweet. hightime memories :) - ვთქვი ჩემთვის მაგრამ ქეროლაინმა გაიგო - ახლა კი იქნება. New. Great. Toohightime memories :d - ხო ალბად :დ - ვთქვი და პირველივე შემხვედრ სასტუმროსთან გავაჩერეთ. - მე შევალ - ვთქვი და მანქანიდან გადმოვედი, კარის კაცმა კარები გამიღო და მაშინვე მივედი მოლარესთან - ახლა თქვენ მომცემთ უმაღლესი დონის ნომერს, იმდენჯერადი კვებით რამდენჯერაც მოგვინდება. აბაზანა-ტუალეტით. და ეს ყველაფერი თქვენი ხარჯებიდან - კარგით. - თავი დამიქნია და კარის კაცს ვთხოვე ბარგები შემოეტანა, ქეროლაინიც შემოვიდა, გასაღები ავიღე და ზემოთ ავედი. ბარგიც ამოიტანეს და იქცე დაალაგეს. - რა კარგია საწოლი ამდენ საათიანი მგზავრობის შემდეგ - თქვა და საწოლზე დაეხეთქა - დავისვენოთ და გავიდეთ, რომელი საათია? - 1 ხდება. - კარგი 1-2 საათში დავიწყეთ ჩვენი გეგმის შესრულებას - ვთქვი და გამეღიმა.  მე და ქეროლაინმა დავისვენეთ, შემდეგ ვისაუზმეთ და მოვემზადეთ წასასვლელად. რუქის მიხედვით მთა იმ სასტუმროდან სადაც ვიყავით 154 კილომეტრში იყო ზღვის დონიდან 65420 მეტრზე. - ესეიგი მთა ოვალური ფორმისაა, აქვს სამი გამოქვაბული რომლის შემჩვენაც ადვილად შეიძლება. არ არის ამ ქალაქში მთები ასერომ ადვილად მივაგნებთ - თქვა ქეროლაინმა დიდი სიხარულით. - იმედია :) ბევრი ვიარეთ და საღამოს ხანებში მთის ნაპირზე აღმოვჩნდით. ზემოთ ავიხედეთ და ჩვენს წინ უზარმაზარი მთა იყო. სავარაუდოდ სწორედ ეს იყო რასაც ვეძებდით - Wow. - მხოლოდ ეს თქვა ქეროლაინმა და...  | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 9 | |
|
| |
