-არ ვიცი , ისე უხეშად შემხვდა - მხრები ავიჩეჩე

-ჰაჰა და გაგიკვირდა ? ახლო მეგობრები არასოდეს ყოფილხართ თბილად რომ შეგხვედროდა- მითხრა ნიკმა და სიცილი დაიწყო.

- კარგი , მართალი ხარ .. ოღონდ მე არაფერს ვეტყვი , შენ თხოვე გადმოვიდეს.

-კარგი ეხლა მივალ და ვეტყვი, რომ

 ათისთვის მზად იყოს

-მე მაინც მგონია რო უარით გამოგისტუმრებს. 

-ვნახოთ

-კარგი-

ვუთხარი და გავიცინე, მან ხო არ იცოდა როგორ შეიცვალა რეიჩელი. ის სულ სხვა გოგო იყო ეხლა.

სიტუაცია მინგრეულ ყბიან ნიკ

 გრიმშუსთან (:D)

ჰარის სახლის გვერდზე მდგომ სახლთან მივედი და კარზე დავაკაკუნე 

კარი ვიღაც ქალმა გამიღო ძალიან გავდა რეიჩელს, სავარაუდოდ დედამისი იქნებოდა

მან გაკვირვებულმა შემომხედა.

-უკაცრავად?-

უხერხულად მკითხა

-უკაცრავად მე რეიჩელთან ვარ სახლშია?

-რეიჩელთან?-

ისევ გაიკვირდა დედამისმა

ესენი რა სტუმრებს არ იღებენ? რატომ

 გაუკვირდა ესე ჩემი დანახვა?

-დიახ რეიჩელთან, ხომ ეს ბინაა?-

უხერხულად ძლივს ვუთხარი

-დიახ დიახ შემოდით,

 მშვიდობაა?-

მოიცა მართლა დავიჯერო ამ გოგოსთან არასდროს არავინ მოსულა? რატო უკვირს ესე? დავიჯერო რამე უნდა ხდებოდეს აუცლებლად, რომ ვინმე ესტუმროთ?

- რათქმაუნდა. მე მისი ძველი ნაცნობი ვარ, მაიამიში გავიცანით ერთმანეთი.

-აჰ ეხლა ყველაფერი გასაგებია დავუძახებ ეხლავე-

გასაგებიი? რა არის გასაგები?

რაუცნაური ქალია. ცოტა ხომ არ აკლია? 

ჩემს ფიქრებზე გამეცინა, ცოტა ხმამაღლა მომივიდა და მოსამსახურემ სამზარეულოდან თავი გამოყო .უცნაურად შემომხედა,

ალბათ ეხლა ამან იფიქრა ჩემზე აკლიაო და შეტრიალდა ისევ

სიტუაცია რეიჩელთან

-რეიჩელ-

კარზე დააკაკუნა დედამ

-შემოდი

-შვილო შენთან არის ვიღაც მოსული

-ჩემთან?-

გაკვირვებისგან თვალები გადმოვყარე

-კი მაიამიში გავიცანითო-

აჰ ჰარი იქნება. ნეტა რაუნდა?

-კაი ჩადი და მოვდივარ-

დედა ჩავიდა მეც წამოვდექი საწოლიდან და მას გავყევი, თან ვფიქრობდი რა შეიძლებოდა ნდომოდა ჰარის 

კიბეებზე ჩავედი და თვალები გამიფართოვდა მარტო ზურგი დავინახე მაგრამ მაშინვე მივხვდი რომ ეს ნიკი იყო, მაგრამ ააქ? აქ რამ მოიყვანა?

-გამარჯობა-წარმოვთქვი მშვიდად

ნიკი შეცბა და უცებ შემოტრიალდა ჩემსკენ

-რეიჩელ?-

თვალები გააფართოვა

-რახდება?-

ნიკს შეშინებული სახე ქონდა

-იცი დღეს ჰარიმ მითხრა რო აქ გადმოხვედი.

-yep-

ვუთხარი ისე თითქოს კიდევ მოვითხოვდი ნიკისგან რამის დამატებას

-ხო და დღეს წვეულება იმართება ჰარის სახლში და ვიფიქრე მოხვიდოდი.

-აჰ არა არა-

თავი გავიქნიე

-გაერთობი წამოდი

-გავერთობი?-

ცინიკურად გავიმეორე 

-არა მადლობთ არ მინდა

-ძალიან გთხოვ

-არ მინდა მართლა, მაინც ვერ გავერთობი და რა აზრი აქვს.-

ეს უკვე ცოტა რბილად ვუთხარი

-კი მაგრამ რატომ , სულ გიყვარდა გართობა. რა ხდება, ყველაფერი ხომ რიგზეა? მითხრა და ინტერესიანი თვალებით შემომხედა.

-არც ისე-

ვუთხარი და სევდიანად გავუღიმე

-კარგი ვხვდები რომ ლაპარაკს აღარ აქვს აზრი 

მოდი მე წავალ და 10 ზე გელოდები. იმედია მოიფიქრებ და მოხვალ.

-კარგი ნახვამდის-

დავემშვიდობე ნიკს და დივანზე ჩამოვჯექი ,ამ დროს დედა გამოვიდა სამზარეულოდან 

-უნდა წახვიდე

-არ უნდა წავიდე

-ვითომ რატომ?

-დე შენი აზრით გართობა მინდა ეხლა?

-მაგრამ ეს არის ის, რაც შენ ეხლა ყველაზე მეტად გჭირდება!

-არ მჭირდება!

-2 თვის წინ მომიკვდა ადამიანი რომელიც უზომოდ მიყვარდა, მისი დაკარგვა ჯერაც ვერ გადავიტანე მაგრამ ეხლა ვხვდები, რომ ნელნელა კიდევ ვკარგავ იმ ადამიანს რომლისთვისაც ვცხოვრობ და ვუძლებ ამ ტკივილს. არ მინდა ესეთს გიყურებდე მე ჩემი შვილი მინდა! ძველი, პატარა და მხიარული! უკვე ანერვიულებული ხმით მეუბნებოდა , თან ხმაში ეტყობოდა გაბრაზება.

-გგონია მე მინდა რომ ესე ვიყო? არა. უბრალოდ არ შემიძლია სხვაგვარად ! არა !

-ძლიერი ხარ. შეძლებ დამიჯერე

-ძლიერი?! არა მე ზედმეტად სუსტი ვარ ამისთვის 

-მამაშენს ესეთი არ მოეწონებოდი ხომ იცი?

-ვიცი-

სევდიანად ვუთხარი მე

-მაშინ თუ ჩემს გამო არა მის გამო, მის გამო დაიწყე ახალი ცხოვრება. ვერ მოგთხოვ რომ ზუსტად ის იყო რაც იმ ტრაგედიამდე იყავი, მაგრამ უბრალოდ ეცადე, გთხოვ.-

დედის სიტყვებმა ბევრ რამეზე დამაფიქრა, მამას არ მოეწონებოდა ის რასაც მე ვაკეთებ .. 

ნეტა მხედავს? იქნებ ნერვიულობს?

ტელევიზორი ჩავრთე და უაზროდ მივაშტერდი აღარ მინდოდა დედას კიდევ გაეგრძელებინა ლაპარაკი, ეს გულს მიკლავდა.

-წამოდი ვჭამოთ-

ცოტახანში ისევ დაიწყო დედამ

-არ მშია

-გშია!-ადექი და წამოდი

-დე მართლა არაფერი არ მინდა.

-არ მაინტერესებს შენ რა გინდა. ადგები და წამოხვალ!

მკაცრი ტონით დაიწყო დედამ ლაპარაკი 

მაგიდასთან დავჯექით საჭმელს უაზროდ დავშტერებოდი და ჩანგლით „ვთამაშობდი" პირი არაფერზე დამიკარებია.

მაგიდიდან ადგომის შემდეგ დივანზე წამოვწექი და ცოტა ჩამთვლიმა.

-რეიჩელ 10 საათია უკვე და რამე ხო არ გადაგიწყვეტია? 

იქნებ წასულიყავი?-

მე თავი წამოვწიე ცოტა გამოვფხიზლდი

-გადავწყვიტე, გადავწყვიტე, რომ დავიბრუნო ჩემი ძველი ცხოვრება, მაგრამ ჯერ ადრეა, ესე ერთბაშად არ შემიძლია. თუმცა პირობას გაძლევ ვეცდები. ეხლა კი იქ არ წავალ.

-რა გაეწყობა-ამოიოხრა დედამ და დასაძინებლად წავიდა.

მე კი გარეთ გავედი ბაღში ჩემი ფურცლები და ფანქარი ავიღე, სკამზე მოვკალათდი და ხატვა დავიწყე

ჰარის სახლიდან საშინელი ხმაური გამოდიოდა ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია და უბრალოდ მეხატა.

-ჰეი რეიჩელ-

გავიგე ჰარის ხმა

თავი უკან მივატრიალე თავის ეზოში იყო.

-მანდ რატომ

 დაჯექი იმედი გქონდა, რომ დაგინახავდი და გთხოვდი შემოდი რატო

მ

 არ მოდიხარო?-

ჰარის ნათქვამზე პირი დავაღე ღმერთო რადონის დებილია ეს და რა აზრები აწუხებს.

ხმა არ გამიცია ისევ ხატვა გავაგრძელე