1:58 PM Be Alright | |
Be Alright Charpter 11 შემდეგი 10 კომენტარზე ♥ მადლობა, რომ კითხულობთ ♥  - ყოჩაღ ვამაყობ შენით - თქვა და ცოტა ხანში მისი თეთრი პერანგი კი ჩემმა ცრემლებმა დაასველა. - რეიჩელ ტირი ?! - ჰო .. ცოტას დავისვენებ მეძინება - აღარ შემპასუხებია . პლედი ავიღე და სკამებს გადავაწექი, რადგანაც თვითმფრინავი ნაქირავები იყო შესაბამისად ბევრი თავისუფალი ადგილი გამოჩნდა. დავიწყე ფიქრი იმაზე რაც მამაჩემის გარდაცვალების შემდეგ შეიცვალა,რაც სახლიდან გადასვლის შემდეგ შეიცვალა .. მაგრამ ყველაფერი იმ საკუთარი სახელით ბოლოვდებოდა რომელიც მე ასე ძალიან მიყვარდა - ჰარი. ყურსასმენები ამოვიღე და სიმღერის მოსმენა დავიწყე. გამახსენდა მაიამიდან ლონდონში ჩამოფრენა ჰარის მზერა, რომ სახეს მიწვავდა და თვითმფრინავშიც მას ვხატავდი. წამოვდექი სკამზე შევდექი, ჩემოდანი ჩამოვიღე, იქედან ფურცელი ამოვიღე, ხოლო ქურთუკის ჯიბიდან ფანქარი და ხატვა დავიწყე. დაახლოებით 3 საათი ვხატავდი. როდესაც თავი ავწიე დავინახე როგორ მიყურებდა ყველა გაკვირვებული სახით და ცოტათი შემრცხვა. - რეიჩელ რატომ არ მითხარი, რომ მხატვარი იყავი ? - იკითხა გაკვირვებულმა ელენმა, - არც მე მახსოვდა თუ ვხატავდი, ისე კარგი არ გამოსულა, როგორც წინა ნახატები. - ის ორი მე, რომ ვნახე ? - ჩაიცინა ჰარიმ. - და კიდევ ის ოცდარვა, რომელიც ვერ ნახე - ვთქვი და თავი გავაქნიე - მოიცა კიდევ ოცდარვა ? რა ამბავია.. - ჩაილაპარაკა ლუიმ და გვერდით მომიჯდა - კარგი მომწყინდა ამაზე ლაპარაკი. გინდათ რამე ფილმს ვუყუროთ ? - The notebook - წამოიძახა ჰარიმ. - არა, არა Pulp Fiction, ეს ყველაზე მაგარი ფილმია - შევეწინააღმდეგე მე - აუ კარგი რა ... - დაიწყო წუწუნის ზეიმი - ცოტა კეთილშობილება გამოიჩინე, აიღე მაგალითი ლიამისგან - დავეჭყანე ჰარის და ნოუთბუქი ჩემოდნიდან ამოვიღე. Wi-Fi არ დაიჭერდა, მაგრამ საბედნიეროდ ფილმი ჩაწერილი მქონდა. მერამდენედ და გატაცებით ვუყურებდი ამ ფილმს. ძალიან მიყვარდა იმ მომენტზე სულ მეცინებოდა მანქანას, რომ სისხლისგან წმენდდენ.ლუი და ჰარი თვალებდაჭყეტილი უყურებდნენ ფილმს, ელენი მუსიკებს უსმენდა, ვიკი ტელეფონზე მესიჯებს აგზავნიდა, ნაილი ჭამდა, ზეინს ელეანორს დანიელს და ლიამს ეძინათ. ბოლოს ყველა ვისაც ეღვიძა ჩვენ მოგვიჯდა გვერდით და ფილმის ყურება დაიწყო, მალე ზეინიც შემოგვიერთდა. - აუ ეს ჩემი საყვარელი მომენტია - თქვა ნიშნისმოგებით. - მეც ძალიან მიყვარს - ამოვღერღე ძლივს - აუ არ გინდა მეცეკვო ? - კი სიამოვნებით, ჰარი გაიწიე რა .. - ჰარი გამოატარე. მე და რეიჩელი დიდი სიმაღლეების დასაპყრობათ მივდივართ - თქვა თან სიცილს ძლივს იკავებდა. - აუ მუსიკა ჩართეთ ვინმემ - ვთქვით და შუაგულ ცარიელ ადგილას საცეკვაოთ დავდექით. - მოიცადე მე მაქ აიპედში, რაღაც საცეკვაო - თქვა ვიკიმ და აიპედი ხელში დაიკავა. რაღაც ნაცნობი მუსიკა ჩაირთ .. აჰ საუნდტრეკი - ის ცეკვა ვიცეკვოთ რას ფილმშია ? - არა რამე სხვა. - კარგი, იმედია რამეს ავაწყობთ. - როგორც გენებოთ მადამ - გამიღიმა ზეინმა და ხელზე მაკოცა. - რა სულელი ხართ მისტერ მალიკ - მოიცა ჩვენ რა ვქნათ გიყუროთ ? - წარბები აზიდა ჰარიმ. - არა რიგში ჩადექით - ვუთხარი და დავეჭყანე. - ესეიგი უნდა გიყუროთ - ან მართლა რიგში ჩადგე.  ეს ცეკვას კიარა ყველაზე მეტად ორი ბატის სულელურ მოძრაობებს მოგაგონებდათ, მაგრამ მაინც ძალიან ბევრი ვიმხიარულე. ხან რას ვცეკვავდით, ხან რას. - ჰეი მე ც მინდა ცეკვა - თქვა ლუიმ. - ცეკვა კიარა ჩავფრინდით და ეგაა - თქვა ელეანორმა. ზეინი გადასამოწმებლად პილოტის კაბინაში გავიდა და მალევე ისევ გამოვიდა. - ბატონებო და ქალბატონებო თქვენ იმყოფებით რიო-დე-ჟანეიროს ცაზე - წრიპინა ხმით წარმოთქვა ყოველი სიტყვა ზეინმა. - იესსს . როგორც იქნაა - ამის თქმა და თვითმფრინავის დაშვება ერთი იყო. - აუ ჩამატანინეთ ბარგი ვინმემ - დავიწუწუნე. - მოდი მე ჩაგატანინებ - ამომიდგა უკან ზეინი. - მადლობ - ვთქვი და ჩემოდანი მივაწოდე.  - ვინმემ ტაქსი გამოიძახეთ ოღონდ ორი ან სამი ისე არ ჩავეტევით - თქვა ელეანორმა. - ხო მოიცადე დაცვა უნდა დაგვხვდეს აქ და იმას გამოვაძახებინებ - ჰარიმ ეს სიტყვები ნერვიულად წარმოთვქა . - Ooh my god. That's One Direction. please Boys one photo ! - ვერც კი შევამჩნიეთ საიდან მოვიდა ზანგი გოგონა რომელმაც ბიჭებს ფოტოს გადაღება თხოვა, მაგრამ სავარაუდოთ ფანი იყო.. ასე მოვიდა ჯერ ერთი მერე ორი მერე შვიდი მერე ცამეტი და ბოლოს მთელი აეროპორტი გიჟი დირექშენერებით იყო სავსე. მე კინაღამ ცუდათ გავხდი ფანების გარემოცვაში ნერვები მეშლებოდა მათზე , გოგონებს ვკითხე რა მექნა ასეთ დროს მათ კი მითხრეს : დაიკიდე, მოგეშვება. მეც გავითვალისწინე და ყურადღება სხვა რამეზე გადავიტანე. ნახევარი საათი დაცვა არ მოსულა ამიტომ ვერცერთმა ფეხი ვერ გავადგით აეროპორტიდან. - რეიჩელ - გავიგე ზეინის ხმა. - გისმენ - აქ ყველას ჰყავს მეწყვილე და იქნებ ცოტახნით, პერის მაგივრობა გამიწიო. - არ არის პრობლემა, მაგრამ პერის არ ეწყინება ?! - მე გავაფრთხილებ და გამიგებს, ძალიან კარგი გოგოა პერი - მაშინ თანახმა ვარ - ვთქვი და ნერვიულად ჩავიცინე. - აუ ჰარი არ წავიდეთ ?! რამდენი ხანი უნდა ვუცადოთ ამ დაცვას ? - წუთი წუთზე აქ იქნებიან - მალევე დაცვა სამი მანქანით აეროპორტის სადგომზე გაჩერდა, ჩვენც ჩავჯექით და ფანების დარტყმები ავიცილეთ. - მოდი დროზე დავჯდეთ და მარტო დავგაზოთ, თორემ ესენიც დაჯდებიან და მერე ამათ ტლიკინს ვერ გავუძლებ - ჩამჩურჩულა ზეინმა, ხელი მომკიდა და თეთრი " აუდი" სკენ წამიყვანა. მე სიცილს ძლივს ვიკავებდი, მაგრამ რატომ ვერ ვხვდებოდი.  - მერე გზა იცი აქედან "დასაგაზად" ? - ვკითხე და ღვედი გავიკეთე. - კი აქ მესამედ ვარ - კარგი წავედით მაშინ - მანქანა დაიძრა და მთელი სისწრაფით წინ წავედით, გამიკვირდა საცობიც კი არ ყოფილა, მაგრამ ახლა მხოლოდ დილის რვა საათი იყო. ვათვალიერებდი ქუჩებს პალმებს, ზღვას, სასტუმროებს, კაფეებს, რესტორნებს.ყველაფერი არაჩვულებრივი იყო .  ბოლოს ფანჯრიდან თავი გამოვყავი და რაღაც მაღალ მთას თვალი გავაყოლე. -Ooh My Fucking God. ღმერთო რა მაგარია - აღმომხდა გაოცებისას როდესაც ქრისტეს ქანდაკება დავინახე. - გინდა წავიდეთ ?! მატარებელი ადის საღამოობით მთაზე და ავყვეთ. - აუ, კი ძალიან მაგარი იქნება, მადლობა - არაფერს. ჩვენ ხომ აქ გასართობათ ჩამოვედით - თქვა და გაიღიმა. უკნიდან ნაცნობი მანქანა მოდიოდა საჭესთან კი ჰარი იჯდა გასწრება უნდოდა როცა მე და ზეინი ერთად დაგვი ნ ახა სახე მოეღრიცა დაახლოებით ასე :  - წავუგონკაოთ ? - მკითხა ზეინმა. - რათქმაუნდა. ჩვენ ხომ აქ გასართობათ ჩამოვედით - გავიმეორე მისი სიტყვები და თვალი ჩავუკარი. | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 12 | 1 2 » |
|
| |
