პირში უზარმაზარი ლუკმა ჰქონდა,რაზეც ძალიან მეცინებოდა. 

-ესენი ვინები არიან? -მკითხა ვინჩესტერებზე.

-ჩემი კლასელები. 

-და მაგათთან რა გინდა? 

-არაფერი,უბრალოდ მათთან მივდიოდი სახლში,რადგან ძალიან დავთვერი,მობილური დავკარგე, სახლის მისამართი არ მახსოვს და თან სახლში რომ მივიდე დეივიდი მომკლავს.

-ჰაჰ. მერე შეგიძლია ჩემთან წამოხვიდე)) 

-არა,იყოს არ შეწუხდე-ვუთხარი და გავუღიმე. ისე მასთან წასვლის იდეა არც-ისე მომეწონა,რადგან ელისის ნახვა მომიწევდა,თუმცა დეივიდისგან საყვედურები ოდნავ მაინც ამცდებოდა.

-გადაწყვეტილია,ჩემთან ერთად მოდიხარ-თქვა და ბიჭებს გადახედა. 

-მოკლედ ელენს მე წავიყვან რა,მისი ძმის ძმაკაცი ვარ და არ ინერვიულოთ)) ისე მადლობა რომ მიხედეთ ამ სულელს-უთხრა ნიკს. 

-რისი მადლობა,ჩვენი დაა ჰელენი. -უთხრა დეიმონმა და გაიღიმა. 

-აბა ჭკვიანად. -თქვა ნიკმა და დაგვტოვა.

ნაწილობრივ დეიმონზე ძალიან გავბრაზდი,რადგან ნერვები მომეშალა. 

ერთ დღეს მკოცნის და მეორე დღეს მისი და ვხვდები. საინტერესოა)) 

-ესეიგი მთვრალი ხარ ხომ? 

-აუ კაი რა არ დამიწყო ნოტაციების კითხვა,დღეს ძაან გადატვირთული დღე მქონდა.

-არც ვაპირებდი,უბრალოდ ყარხარ!-თქვა და სიცილი დაიწყო.